Vertrek naar Suriname

Om 4.30 was het eindelijk zo ver. Het was eindelijk tijd om met de auto naar Schiphol te vertrekken. Stress? Maar neen, van de lange route naar Schiphol heeft Marijke helemaal niets gemerkt. Lang leve de autodutjes! Ruim op tijd aangekomen in Schiphol dus dan maar op zoektocht naar mijn 5 andere Surinaamse maatjes! Een uurtje later was het tijd om afscheid te nemen van de mama en papa. Nadien nog lang wachten eerdat we door de douane mochten om het vliegtuig in te mogen. Uiteindelijk was het zover en was er toch wel een stressje bij iedereen. Het vliegtuig was overboekt en Jasper had geen stoel aangeduid waardoor er kans was dat hij niet meer op het vliegtuig geraakte. Gelukkig kwam het allemaal goed en mocht hij mee op het vliegtuig, jeuuuuj! Dan werd het tijd voor de eerste verwondering: wat een gigantisch vliegtuig & dan nog een dubbeldekker, wooow! Het duurde al een tijdje eerdat iedereen was ingestapt en zijn plaatsen hadden ingenomen. Wat een verdomd lange vlucht was dat. Die atlantische oceaan bleef maar duren! Een filmpje kijken ging niet want op zo een vliegtuig wordt je al snel afgeleid. Dan bleef er nog maar 1 optie over: SLAPEN! Slapen op het vliegtuig was toch wel teleurstellend. Iedere keer schoot ik wakker en keek ik onmiddellijk naar mijn horloge maar tevergeefs, er waren nog maar 10 minuten voorbij gegaan, grrtsch. Uiteindelijk toch aangekomen in Suriname, uit het vliegtuig gestapt en wat een gigantisch warme lucht waar je onmiddellijk mee geconfronteerd werd…  Ik moest echt happen naar adem! Dan hebben we nog een uur staan aanschuiven om binnen te mogen in het land. WAT GAAT ALLES HIER TOCH ZO TRAAG! J We mogen het land in, bagage is er, euro’s gewisseld in surinaamse dollar, dan maar op jacht naar ons vervoer.  Wat een aanpassing dat autorijden. Hier in Suriname rijden we allemaal links van de weg, richtingaanwijzers gebruiken we niet als we auto’s inhalen, we rijden echt heel dicht naast de fietsers, voetgangers en andere auto’s, we toeteren op alle fietsers maar voor de rest is het rijden hier wel zeer vergelijkbaar met in België hoor… J Na een uurtje uiteindelijk aangekomen in ons huisje, omringd door allemaal begraafplaatsen, jeuj! We waren alle vier stikkapot, hadden enorme dorst en hadden het vooral warm! Eens we in ons huisje achtergelaten werden hadden we toch wel een dipje en dachten we: wat doen we hier nu in hemelsnaam?! Het leek ons het beste om in ons bedje te kruipen want wat was het een superlange dag!