Chili con wormé!

Vandaag hadden Emma en ik een gesprekje met onze directeur van de voorziening en nog een andere opvoedster denk ik. Er werd ons uitgelegd wat er precies van ons verwacht wordt. Het is momenteel nog wat spannend omdat het nog wat vaag en niet heel concreet is maar dat zal wel beteren eens we bezig zijn. Van horen zeggen is dit ook heel typisch voor hier. Wees chill en het komt wel allemaal in orde! Jullie moeten ook wel allemaal weten dat in deze blog vooral de dingen beschreven zullen worden die buiten de stage gebeuren. Over onze stage en de stagekinderen zelf zal niet veel informatie komen omdat dat privé blijft zoals jullie allemaal wel snappen. Morgen wordt het dus de eerste echte werkdag of toch het observeren. Tijdens het gesprekje liet de directeur ook vallen dat er een huis hier op het domein helemaal gerestaureerd gaat worden. Lijkt me fantastisch om dat helemaal te kunnen volgen en hierin mee te helpen. Ik heb er echt veel zin in omdat we hier precies toch iets kunnen betekenen voor onze stageplaats. Ik heb toch alleszins als zin om mijn best te doe om hier iets te betekenen. De kinderen kennen onze naam ook al heel goed waardoor ik heel de tijd als ik over het domein loop ‘Dag Marraajkee’ (op zen Hollands/Surinaams) hoor.  Vaak zie ik niet eens waar de kindjes zelf zitten en zit ik heel belachelijk rond te kijken en te zoeken van waar het stemmetje komt J Nadien zijn we weer met zen viertjes de stad ingetrokken om de waterkant van Suriname eens te bekijken. Ik had mij helemaal iets anders voorgesteld van de waterkant. Het is helemaal niet te vergelijken dan bij ons. Er zijn daar kleine kraampjes met tuinstoelen waar je gezellig iets kan drinken. Terwijl we daar aan het wandelen waren begon het plots pijpenstelen te regenen, gelukkig konden we nog snel schuilen onder de bomen anders waren we kletsnat! J Aan die waterkant kwamen we ook nog een man tegen die precies verbaasd was van ons te zien want wat hij zei tegen Veerle en mij was: Oh, grote borsten! Haha, we zijn hier nogal geliefd ja in Suriname!

Uiteindelijk werd het tijd om naar een ECHTE supermarkt te gaan. Willem had ons verteld dat er in de stad een supermarkt: de Tulip was dat echt een gewone goede supermarkt was zoals bij ons. Wij hadden al het beeld van de delhaize in ons hoofd dus hopelijk was het eens iets anders dan die chinese supermarkten waar het eten 2 jaar over datum is, vliegen uit de vleesfrigo’s komen,… Maar uiteindelijk sterven we daar allemaal niet van hé, we zijn al blij dat we eten gevonden hebben. Uiteindelijk na een lange wandeltocht hebben we toch een taxi moeten bellen om ons naar die Tulip te brengen, bedankt Hylke en Veerle om ons helemaal de foute weg te wijzen en Marijke niet te geloven. Toen we aankwamen bij de Tulip waren we precies in een aards paradijs, bedankt Willem! We hebben onze kar dan maar overvol geladen zodat we zeker een week toekomen. Ohja beenhouwerij Jos, je hoeft geen vlezekes meer op te sturen, den TULIP ligt vol vlezekes dus bye bye vegetarisch leven hier in Suriname!

Door al dat shoppen in die supermarkt en al dat lekker eten kregen we alle vier echt super veel honger. We waren al aan het dromen over onze avondmalen voor de rest van de week. Dan hadden we ook nog een taxichauffeur die ons het hele Javaanse en Hindoestaanse eten tot in detail uitlegde, rösti met kip of met dok (beest dat familie is van de zwaan), soep met kip,… Wij allemaal nog meer aan het watertanden. Eens we in ons huisje waren begonnen we aan het eten namelijk chili con carne. We maken alles klaar, de keuken ruikt overheerlijk, we scheppen de rijst op en wat merken we dan in ons bord: wormen in de gekookte rijst. Fantastisch! Een grotere teleurstelling kan je je niet inbeelden op zo een hongerig moment! Rijst in de vuilnisbak en dan maar toastbrood met de chilisaus! L Nadien hielden we nog een rustige avond want morgen begint voor ons alle 4 de stage hier. Spanneeeeeeend!