'Sorry mevrouw, u hebt een stempel nodig!'

Vandaag enorm vroeg uit de veren om naar de vreemdelingenpolitie te gaan. Dat gaat om 7u open, we hadden gehoord dat het daar heel erg traag gaat dus stonden we om 6.30 op om op tijd te vertrekken. We kwamen toe en zagen al een rij van zeker 25 mensen staan dus wat was het eerste dat door mijn hoofd ging: OHNO, dat gaat hier lang duren!! We staan in de rij, krijgen een nummertje en mogen dan met zen 30 gaan zitten in een wachtkamer. Met ons oranje briefje moesten we aanschuiven aan loket 1 waar we onze papieren moesten tonen, daar kregen we dan een groen nummertje waarmee we moeten aanschuiven bij de meneer aan zijn bureautje en dan moeten we nog een derde keer gaan aanschuiven voor het 3^e loket met de glazen ramen. Als je dacht dat in België naar de ambassade gaan, ingewikkeld was, dan heb je het wel helemaal mis! We zitten een uur te wachten in wachtkamer 1, mogen dan verder naar wachtkamer 2 (net zoals het huis van houdini in het pretpark) Eens we met zen 25 in wachtkamer 2 zaten kwamen er allemaal mensen binnen die ‘een afspraak’ hadden en dus mochten voorsteken. Het tempo van de Surinamers is niet zo snel dus de mevrouw aan loket 1 neemt uitgebreid haar tijd voor iedereen. Na 2u op ons gat te zitten was het EINDELIJK aan ons, we geven ons paspoort af en wat zegt die vrouw doodleuk: meisjes, jullie hebben nog geen stempel in jullie paspoort, jullie kunnen hier nog niets komen doen hoor want daarvoor moet je een bureau verder zijn. EXCUSEER?! We zitten hier al 2 uur te zitten niksen buiten ons laten leegzuigen door de muggen en dan moesten we daar helemaal niet zijn… Fijn vreemdelingenpolitie, bedankt! Leuk dat jullie alles ook zo goed uitleggen wat we precies moeten doen. Resultaat van een dag vroeg opstaan: ons visum is nog niet verlengd met andere woorden, we zijn opgestaan voor niets en hebben nu een afspraak voor op 4 maart. Hoera, nog eens vroeg uit de veren!

Nadien thuisgekomen in ons huisje, toast gegeten en naar stage vertrokken om te eten met de kinderen en gesprekjes met hun te houden. Vandaag zijn de jongens heel goed begonnen met het testen van die nieuwe stagiaires. Wij waren toch die lieve Belgen dat kwamen om spelletjes te spelen met hun maar er wordt nogal van geprofiteerd. De jongens daagden Emma en mij echt uit door ons steeds te komen storen, te gooien met allerlei materiaal naar onze ramen, ons uit te schelden,… Laat ze vandaag maar wat uitrazen en we zien morgen wel verder hoe ze zich dan gedragen tegenover ons! Ik vind het alvast echt een enorme uitdaging om met de jongens aan de slag te gaan. Ik heb echt zin om met hun te werken!  Na een moeilijke namiddag op stage hebben we met de meisjes nog een leuk spelletje gespeeld wat de vermoeiende stagedag toch nog een beetje positief afsloot!