SOS-dokter!

Na vijf dagen te leven op dafalgan, oorpijn en antibiotica dat niet werkt werd het eens tijd om een Surinaamse dokter te contacteren… Hoera, typisch dat Marijke weer de eerste is dat een dokter nodig heeft hier in Suriname. Ik ben nogal gehecht aan mijn eigen huisarts waardoor ik al snel schrik heb voor andere dokters… Het was een nummer via ons contactpersoon dat we gekregen hadden van een dokter dat blijkbaar nog grappig zou zijn ook. Achjah, misschien moeten we humor en pijn maar eens combineren vandaag… De dokter belde ons terug na een tijdje want hij zat in een meeting, hij ging dadelijk zijn oor-kijk-oscoop (ofzoiets) halen en kwam onmiddellijk naar ons. Die onmiddellijk was uiteindelijk anderhalf uur later… Dat is onmiddellijk op zen Surinaams waarschijnlijk… Toen hij belde om te melden dat hij er was ging ik buiten staan. De kinderen van het domein stonden ook al allemaal buiten want wie was toch die man op het domein?! Toen ik vertelde dat het de dokter was, waren ze nog meer verbaasd. ‘Een chinese dokter?! Amaaj… Die is chinees?!’ Bij ons komen de dokters ook met een hele tas vol onderzoekmaterialen en deze dokter kwam gewoon met 1 toestel in zijn hemdzak: zijn oor-kijk-oscoop (zo noem ik het toch) Na alle verbazende blikken werd het tijd om mijn oor eens te inspecteren. Hij begon met zijn oor-kijk-oscoop in mijn oor te wroeten en te draaien (HEEL ERG PIJNLIJK!). Hij kon mijn trommelvlies niet echt zien omdat mijn gehoorgang zo gezwollen en vol vocht zat. Nadien vertelde hij dat hij eigenlijk een neuroloog is in het ziekenhuis en dat oren dus niet echt zijn sector zijn. ‘Oh, fantastisch, dat had je echt moeten zeggen!!!’ Aangezien ik in belgie ook al geperforeerde trommelvliezen heb gehad ging de dokter ervan uit dat dat nu ook weer het geval was. Hij belde naar apothekers en Neus-, Keel- en Oorspecialist om te kijken welke medicatie hij mij ging geven. Uiteindelijk schreef hij me oogdruppels voor die ook goed voor de oren zijn. En als het binnen een week niet beter is, moet ik naar het ziekenhuis hier in Suriname naar de neus- keel en oorspecialist. Liefste oor, wil je alsjeblieft snel herstellen?! Gaatje in mijn trommelvlies, wil je alsjeblieft snel terug toegroeien?! Oh pijn, wil jij alsjeblieft ook je valiezen nemen en vertrekken zodat ik terug degelijk kan slapen snachts?! Jullie zijn allemaal bedankt om eens langs te komen hier in Suriname maar nu is het ook tijd om weer te vertrekken. Na het doktersbezoekje zijn we achter de medicatie gegaan en hebben we een gewoon stagedagje gelopen. ’s Avonds werd het tijd om mijn dagboek nog eens helemaal aan te vullen want ik zit een aantal daagjes achter…

 

Nationale feestdag!

NATIONALE FEESTDAG!

Vandaag zijn we weer rustig opgestaan, rustig ontbeten en wat gewerkt voor school. Ik heb vandaag wel wat beter geslapen, dit wel na het nemen van wat pijnstillers want zonder houd ik het niet echt uit… Smiddags waren we buiten gaan zitten om te eten voor de eerste keer maar dat was niet zo een goed plan want we waren net als apen in de dierentuin. Alle kinderen kwamen al snel rond ons hangen. Na het eten wouden de kinderen graag ons haar invlechten. We werden alle drie onder handen genomen. Bij mij waren ze op een gegeven moment zelfs met drie bezig aan mijn haar. We hadden ook wat muziek opgezet dus de sfeer was er al snel. Ze begonnen mee te zingen en te dansen. Ik vond het een hele leuke ontspannende namiddag! Nadien zijn we (ja wééral) gaan eten in de zus en zo. Op een feestdag moet er voor een feestmaal gezorgd worden hé! J

AUW!

Een zalig slaapje doen?! Daar denkt het oor van Marijke toch wel iets anders over… Een hele nacht wakker gelegen van de pijn in mijn oor. Dus ook opgestaan met heel veel pijn. Gelukkig hebben we hier een hele apotheek mee en was ik hierop voorzien. Ik begon dus met mijn antibiotica in de hoop dat het snel overging! Smiddags was het tijd om eens achter de computer te kruipen want de meter en tante waren bij ons thuis om te skypen. Leuk om ze eens terug te zien terwijl ze eigenlijk zo ver van hier zitten. Ik heb ze zoveel mogelijk proberen te vertellen dus hopelijk hebben ze een beter beeld van Suriname en de Surinamers hier J Na het skypen hebben we ons buiten gezet en weer gebabbeld tot wanneer het tijd was om te koken en te gaan (slapen)/pijn hebben. Morgen hoeven we niet te gaan werken want het is Nationale feestdag hier in Suriname!

Opstaan met (prachtig) geluid!

Heerlijk zo wakker worden door het geluid van een grasmachine naast je oren. Vandaag ben ik vrij slecht gezind opgestaan. Ik heb een hele nacht slecht geslapen, de matrassen zijn hier wat te zacht en ik begin er wat last van te krijgen! Naast een slecht bed ook nog een tuinman dat om 6u smorgens begint het gras te maaien naast mijn raam, pret verzekerd! Zaterdag was ingerekend om wat voor school te werken maar met zoveel meisjes in 1 huis zorgt ervoor dat je veel teveel babbelt met mekaar in plaats van te werken. We wouden dit weekend toch iets leuks doen dus zijn we ’s avonds naar de cinema geweest in Suriname. Het is vrij vergelijkbaar met de cinema in België alleen kan je hier je zeteltjes naar achteren kantelen waardoor je helemaal op je gemakje ligt. De film zelf vond ik verschrikkelijk slecht. Het was een actiefilm en Marijke is niet zo echt voor actie. Maar ik ben hier om mijn grenzen te verleggen dus was het gaan kijken van een actiefilm eens een uitdaging hé… Hahah. Toen we uit de bioscoop kwamen had ik al wat pijnscheuten in mijn oor waardoor ik  dacht: ‘ai ai, dees voelt niet oké… Hopelijk is het maar voor eventjes de pijn en stopt het dan…’ Ja het geluid stond in de bioscoop volgens mij net iets te luid en konden mijn oren dat niet aan… Eens in het huisje lekker soepje gegeten, weer gebabbeld en dan werd het tijd om in ons bedje te kruipen om een zalig slaapje te doen. Na zo een rotte vorige nacht was ik dus wel supermoe!

Taxi, veilig?!

Vandaag hebben we nog een laatste gesprekje gehad met een meisje en nadien hebben we alle persoonlijke ontwikkelingsplannen van de kinderen uitgeschreven zodat ze klaar zijn om in te dienen bij de maatschappelijk werkster van onze voorziening. Na de stage zijn we naar nog een andere supermarkt gegaan waarvan we reclame gezien hadden en ook heel goedkoop bleek te zijn. We waren pas tegen half acht in de ‘mega J’ maar alle winkels zijn hier lang open dus laten we dan maar weer inkopen doen voor een weekje. Met een halfvolgeladen kar, kwamen we naar buiten ja de supermarkt was teleurstellend en was in werkelijkheid niet zoals ze op de reclame zeiden (hier in Suriname zijn ze dus ook al goed mee om alles er verleidelijker uit te laten zien op televisie) We kwamen buiten en stonden naast 4 Surinamers in legeruniform met geweer, 8 politiemannen. Hmm misschien is het toch niet zo veilig om ’s avonds in het donker nog inkopen te gaan doen… Rond al deze mannen in uniform voelde ik mij toch wel veilig! :D Toen werd het tijd voor een kennismaking met 2 politieagenten (aangezien de taxi ons daar mooi liet staan met onze kar en niet kwam opdagen). De agenten vroegen ons wat uit wat we hier precies allemaal kwamen doen en ze wouden al snel telefoonnummers uitwisselen want ze gingen ons meenemen op uitstappen en ons Suriname leren kennen. Euh, ja oké dan… We stonden wat met mond vol tanden en twijfelden maarja het zijn politieagenten, die zijn toch wel te vertrouwen hé?! De agenten begonnen nadien met hun autocontrole. Sommige wagens moesten OP STRAAT stil gaan staan. Dit wisten ze omdat een politieagent in een fluovestje in het midden van het straat gewoon staat te fluiten. Ze worden dan ondervraagd door een agent en een man van het leger stapt dan met zijn gigantisch groot geweer rond de wagens. Uiteindelijk na nog eens te bellen is onze taxi toch komen opdagen, gelukkig!

Nadien hebben we ons klaargemaakt en zijn we met nog anderen hier gaan eten in een Surinaams restaurantje. Het was wel echt nog lekker! Ik at bami met kip. Het was echt ongelofelijk hoe goedkoop dat daar was… Ik betaalde 3.85 euro voor een halve liter cola en een bord vol bami en kip. Voor dat geld kan je in België enkel uw flesje cola betalen hoor!  Nadien nog gezellig iets gaan drinken in een andere bar met Hylke, Emma en Willem en we hebben gekletst als echte meisjes. (Sorry Willem) J

Nu om ons te verplaatsen naar zo een restaurantjes of naar huis nemen wij hier altijd de taxi. Dat is hier niet zo duur (15-20 SRD = 3.4 – 4.54 euro) Van horen zeggen is de taxi nemen hier in Suriname het veiligste wat je kan doen. Hier zijn vele buurten dat onveilig zijn. Nu na deze avond heb ik toch wel erg mijn twijfels of het nemen van een taxi hier werkelijk zo veilig is… Om naar het restaurantje te gaan heeft mijn hart toch wel een aantal keer stil gestaan… Op een gegeven moment wou onze taxichauffeur snel tussen 2 auto’s rijden, dit aan een gigantische snelheid & met aan elke kant van de wagen nog een speling van amper 5 centimeter ofzo. Ik dacht echt dat we aan deze gigantische snelheid tegen de voorliggende auto gingen botsen… Hier zijn ook heel erg veel drempels in de stad maar we remmen hier echt niet op voorhand hoor. We geven gas tot wanneer we op een meter van de drempel komen en dan duwen we de hele rempedaal gewoon in. Euhm ja, logisch?!  Het rechts rijden ben ik hier ondertussen wel echt al gewoon. Ik zou hier zelf al met de auto kunnen rijden, DENK ik J Alleen ben ik er nog niet echt uit wat hier het eerste rijvak en wat het tweede rijvak is. Volgens mij weten de Surinamers dat zelf ook niet… Onze taxichauffeurs rijden heel vaak gewoon op beide rijvakken tegelijk. Zo helemaal in het midden alsof je niet kan kiezen tussen rijvak 1 of rijvak 2. Ook wordt hier in Suriname constant getoeterd door de auto’s. Ze toeteren als ze de auto’s willen waarschuwen als ze gaan voorbijsteken, ze toeteren als ze fietsen of bromfietsen gaan voorbijsteken, ze toeteren op een kruispunt als ze willen dat de andere moeten wachten en zij eerst voorbij gaan rijden, ze toeteren als ze de andere voorrang willen geven, ze toeteren als ze blanke meisjes aan e kant van ’t straat zien,… Nu vraag ik mij echt af of dat echt een toetertaaltje onder mekaar is. Horen ze hier een onderscheid in die toeters waardoor ze weten wat ze precies moeten doen?! 1 ding is zeker, ik ben hier al veel gaten in de lucht gesprongen door al dat getoeter!

Na het neerschrijven van dit verhaal was het tijd om ons bedje op te zoeken, geen wekker te zetten en morgen gewoon blijven slapen tot wanneer de vogeltjes op ons raam ons wakkerzingen. HEERLIJK!

PS. Ik mis mijn autootje hier toch wel hoor om gewoon zelf rond te rijden! Eindelijk eens iets dat ik hier mis… Haha, neeneen grapje, ik mis mijn chiro en mijn turn-kleutertjes ook heel erg hoor!

Donderdag, kuisdag!

Donderdag zijn we weer rustig op het gemakje opgestaan & kreeg ik plots heel veel zin om het huisje eens helemaal onder handen te nemen dus hebben we opgeruimd, de afwas gedaan, de kasten afgekuist en dan water gekookt om de vloer eens onder handen te nemen. Kuisen op zich is niet zo een leuke klus dus hoe maken we dat leuker?! De muziekboxen vollenbak en gewoon kuisen op het ritme van de muziek. Wie mij wat kent, kan zich wel al inbeelden wat voor een belachelijke beelden dat uiteindelijk oplevert… Jullie kunnen dat dan ook bezichtigen en meelachen op deze link: http://www.youtube.com/watch?v=jI3QcuyRQns

Nadien weer een stagedagje waarin we gesprekken hebben gehad met kinderen. Nadien hebben we ook de extra bijles rekenen gevolgd dat de kinderen hier krijgen van een externe juf. Het was alweer snel tijd om naar ons huisje te gaan. Deze avond hebben we pannenkoeken gemaakt, ik keek er al naar uit! Het is ons goed gelukt, wat een lekkere pannenkoeken waren dat! Als we dat vertellen aan de kinderen vinden ze dat heel vreemd. Suiker op een pannenkoek? Maarneen hé, eikes! Hun pannenkoeken hier zijn met kaas, hesp, scampi’s, groentjes,… Allemaal hartige dingen maar toch geen suiker! Ik ben precies toch wel blij met die gesuikerde pannenkoeken J Nadien hebben we nog eens in ons foto-archief op de laptops gebladerd om alle foto’s eens te bekijken en lekker veel heimwee te hebben naar België. Gelukkig hadden we net een doos zakdoeken gekocht voor al die tranen en dat gesnotter… Eh, dat is niet waar hé. Wij missen België absoluut nog niet hoor, wat een zalig luxeleventje hebben wij hier in Suriname toch! J Na de mooie herinneringen was het tijd om in ons bedje te kruipen!

't stad!

Vandaag zijn we vroeg opgestaan want we wouden eens gaan shoppen in de stad. We hebben er eindelijk de krapa-olie gevonden. Een soort chinese olie dat ervoor zorgt dat je muggen of insectenbeten niet meer jeuken en snel genezen. (Ik gebruik dat nu al 2 dagen en ik krab mij nog altijd helemaal onnozel) Misschien werkt het pas na een aantal dagen ofzo hé… Op de centrale markt (soort overdekte markt met vele kraampjes) werden we constant aangesproken of we groenten, fruit, kettingen, schoenen,… wouden kopen. Aan een bepaald kraampje werden we ook al snel uitgescholden van ‘jullie zijne echt stomme blanken en al die blanken die hier zijn, zijn zo’. We hadden nog geen woord tegen die meneer gezegd en die was al boos op ons… Het werd dus tijd om naar de winkeltjes in de stad te gaan en de markt te verlaten! J We waren op zoek naar een winkel met cd’s en dvd’s maar die winkel is altijd gecombineerd met een schoenenwinkel. Aan alle winkels zie je dan: ‘Hier ruime keuze aan schoenen, cd’s en DVD’s. Wat een vreemde combinatie! Nog grappig, de dvd’s dat je hier dan kan kopen voor amper een euro zijn gewoon allemaal zelfgemaakte dvd’s door de winkeluitbater. Het zijn gekopieerde dvd’s, het hoesje gekopieerd en dat verkopen ze dan. Zo zijn er echt vele winkels in de stad. Geen originele versies. Of dan hebben we toch nog niet gevonden J We hebben wel een super leuk souvenirwinkeltje gevonden met allemaal MEGA mooie en leuke spulletjes. Begin dus allemaal al maar super lief te doen tegen mij, dan is er een kans dat ik wel iets leuks meebreng uit Suriname J Als mijn budget het nog toelaat ook natuurlijk! Ohja, ik heb ook in een winkel een nieuwe heeeeeeeel mooie sjaal gekocht. Ja mama, ik heb al veel sjaals en kan er maar 1 tegelijk aandoen maar een speciale mooie sjaal uit Suriname kan ik toch niet laten liggen hé?! Nadien tijd om terug naar onze stage te gaan & ’s avonds heb ik echt een super lekkere spicy wok gemaakt. Ik vond heb echt geslaagd! Mijn kookkunsten zijn precies nog zo slecht niet als ik verwacht had…

Ohja, ik vind het ook heerlijk om hier wat meer vrije tijd te hebben dan in België. Ik kocht zaterdag een boek en ik heb het hier op 5 dagen al helemaal uitgelezen. Het ziet er naar uit dat ik als een echte boekenwurm naar huis ga komen J ZAAALIG zo rustig een boekje lezen in het zonnetje. Meer heb je hier niet nodig!

Welkom nieuw huisdier!

De voorbije dagen waren vrij rustige dagen. In de voormiddag heb ik steeds mijn hele was gedaan want alles was vuil. Ik moest door het maximum gewicht dat je mee mag nemen op het vliegtuig keuzes maken in mijn kledij en oh wat ben ik mijn beperkte kledij hier al wat beu. Ik kijk al uit om mijn andere kledij in België terug aan te kunnen doen J Maar de drang naar die kledij is nog niet zo groot hoor, het valt nog goed mee! Nadien een verfrissend douchke. Verfrissend kan je zeker zeggen want ik begin hier meer en meer last te hebben van het koude water. De voorbije 2 weken vond ik dat koud water zalig maar nu heb ik meer moeite om helemaal onder de koude douche te gaan staan. Brrrtsch, ookal is het hier 30 graden, dat koude water is altijd wel eventjes verschieten! Nadien ook weer gewone stagedagen waarbij we gesprekken houden met de kinderen om hun beter te leren kennen en te weten wat ze wel graag doen en wat niet. ’s Avonds dan ook rustige babbelavondjes in huis. Wij kunnen hier maar blijven kletsen en kletsen en dat al bijna 3 weken aan een stuk. Wij geraken hier precies nooit uitgebabbeld J Ik vind dat absoluut geen erg dat vrouwengeklets! Hartstikke gezellig man!  

PS. We hebben ook een nieuw huisdier in ons huis gevonden namelijk mevrouw miep de muis. Ze loopt hier ongestoord rond in ons huisje en verstopt zich nadien achter het kookfornuis zodat we er echt niet meer aan kunnen. Binnenkort kunnen we hier een zoo beginnen in ons huisje me al die huisdieren! J

Wie graag wil weten hoe het er in Suriname allemaal aan toe gaat, hier een klein filmpje in volle actie: 

Stagelopen in Suriname bij Marijke is...

Veel kijk & lachplezier! 

Weeeeeekend!

We zijn zaterdag rustig opgestaan en maakten ons klaar om naar de Herritage mall te gaan. Dat is hier een shoppingcenter zoals onze westland in Anderlecht maar dan vele kleiner. We hadden veel zin om te shoppen maar er viel daar toch niet zo heel erg veel te shoppen… Het waren vooral dure winkels dat net iets buiten ons budget vallen. J We hebben wel cacaoboter gekocht als bescherming voor de zon. De Surinamers zeggen dat we hiervan niet meer gaan verbranden dus hopelijk klopt dat ook! Alhoewel, dit weekend is er niet veel zon tevoorschijn gekomen hoor. Ik zit hier precies terug in België met al die regen! Na het niets-shoppen achter duzend flessen water gegaan. ’s Avonds zijn we naar reggaeconcerten geweest in het flamboyant park. Het zag er heel groots uit, grote ruimte waar echt 10.000 mensen zouden kunnen staan maar waar stonden die?! We kwamen tegen 23u toe en we stonden daar met amper 20 man. We dachten van ochja die Surinaamse feestjes komen hier gewoon laat op gang… Tegen 2u stonden we daar nog maar met tien (waarvan wij al met 7 Belgen zijn) Na een feestje op ons eigen werd het dan maar tijd om ons bedje op te gaan zoeken.

Ook vandaag zijn we weer rustig opgestaan (dat is hier altijd het geval want Suriname is gewoon een heel rustig en chill land). We hadden onze wekker gezet om met zen allen eens een kijkje te gaan nemen in de Paramaribo zoo. Gelukkig hadden we onze regenjassen mee want wat een stortbuien waren dat! Normaal gezien regent het 5 à 10 minuutjes heel hevig en stopt het nadien maar nu bleef het maar hevig duren. Maar dat beetje regen houdt ons natuurlijk niet tegen. 

Het was een zeer kleine zoo waar niet zoveel beestjes zitten. Wel grappig want wat zijn hier exotische dieren voor die Surinamers: konijnen, geiten, schapen, kalkoenen,… De dieren dat achter ons huis in de wei dus overal lopen J We waren al snel helemaal uitgeregend want ja mijn regenjas kan al dat water hier precies toch niet aan waardoor ik dus zelfs met regenjas kletsnat werd.  ‘s avonds hielden we nog een rustig avondje in ons huisje. Tot rust komen om morgen weer aan onze stageweek te beginnen! 

Gewone daagjes

Donderdag en vrijdag waren het weer gewone stagedagen als gewoonlijk. Vrijdagavond zijn we met ons Belgen-groepje weer eens gaan eten in het westerse restaurant de zus & zo. Toen Emma en ik thuiskwamen van dat etentje kwamen we al snel een groot vuil beest tegen in onze woonkamer. Het had een harde schelp op zijn rug dus erop slaan zou niet echt een goede zet geweest zijn want het zag er echt een sterk beest uit. Dus deden we de deur open en besloten we hem naar buiten te begeleiden. Makkelijker gezegd dan gedaan ja!! Hij hield echt de zot met ons, hij liep alle kanten op behalve naar de deur. Ook vond hij het leuk om naar onze voeten te lopen waardoor we allebei snel op de zetel sprongen als 2 bange kippen. Hij kroop achter de koelkast, de oven maar daar wouden we hem helemaal niet! Na een half uur intensief lopen achter een beest dat momenteel nog geen naam heeft zag hij EINDELIJK in dat hij beter naar buiten in de vrije natuur zou gaan leven en vertrok hij dus ook met zijn valies langs de voordeur. (we hadden hem dus goed naar buiten geleid met onze borstel) Nu pas konden we gerust in ons bedje kruipen! 

Hier ziet u het zeer snelle, groot en hard beestje: 

'Sorry mevrouw, u hebt een stempel nodig!'

Vandaag enorm vroeg uit de veren om naar de vreemdelingenpolitie te gaan. Dat gaat om 7u open, we hadden gehoord dat het daar heel erg traag gaat dus stonden we om 6.30 op om op tijd te vertrekken. We kwamen toe en zagen al een rij van zeker 25 mensen staan dus wat was het eerste dat door mijn hoofd ging: OHNO, dat gaat hier lang duren!! We staan in de rij, krijgen een nummertje en mogen dan met zen 30 gaan zitten in een wachtkamer. Met ons oranje briefje moesten we aanschuiven aan loket 1 waar we onze papieren moesten tonen, daar kregen we dan een groen nummertje waarmee we moeten aanschuiven bij de meneer aan zijn bureautje en dan moeten we nog een derde keer gaan aanschuiven voor het 3^e loket met de glazen ramen. Als je dacht dat in België naar de ambassade gaan, ingewikkeld was, dan heb je het wel helemaal mis! We zitten een uur te wachten in wachtkamer 1, mogen dan verder naar wachtkamer 2 (net zoals het huis van houdini in het pretpark) Eens we met zen 25 in wachtkamer 2 zaten kwamen er allemaal mensen binnen die ‘een afspraak’ hadden en dus mochten voorsteken. Het tempo van de Surinamers is niet zo snel dus de mevrouw aan loket 1 neemt uitgebreid haar tijd voor iedereen. Na 2u op ons gat te zitten was het EINDELIJK aan ons, we geven ons paspoort af en wat zegt die vrouw doodleuk: meisjes, jullie hebben nog geen stempel in jullie paspoort, jullie kunnen hier nog niets komen doen hoor want daarvoor moet je een bureau verder zijn. EXCUSEER?! We zitten hier al 2 uur te zitten niksen buiten ons laten leegzuigen door de muggen en dan moesten we daar helemaal niet zijn… Fijn vreemdelingenpolitie, bedankt! Leuk dat jullie alles ook zo goed uitleggen wat we precies moeten doen. Resultaat van een dag vroeg opstaan: ons visum is nog niet verlengd met andere woorden, we zijn opgestaan voor niets en hebben nu een afspraak voor op 4 maart. Hoera, nog eens vroeg uit de veren!

Nadien thuisgekomen in ons huisje, toast gegeten en naar stage vertrokken om te eten met de kinderen en gesprekjes met hun te houden. Vandaag zijn de jongens heel goed begonnen met het testen van die nieuwe stagiaires. Wij waren toch die lieve Belgen dat kwamen om spelletjes te spelen met hun maar er wordt nogal van geprofiteerd. De jongens daagden Emma en mij echt uit door ons steeds te komen storen, te gooien met allerlei materiaal naar onze ramen, ons uit te schelden,… Laat ze vandaag maar wat uitrazen en we zien morgen wel verder hoe ze zich dan gedragen tegenover ons! Ik vind het alvast echt een enorme uitdaging om met de jongens aan de slag te gaan. Ik heb echt zin om met hun te werken!  Na een moeilijke namiddag op stage hebben we met de meisjes nog een leuk spelletje gespeeld wat de vermoeiende stagedag toch nog een beetje positief afsloot! 

Niks speciaals...

Vandaag weer goed op tijd opgestaan om naar de centrale bank te gaan om alle papieren te hebben voor ons verlenging van verblijf hier in Suriname. Om nadien terug naar huis te geraken was een veel moeilijkere klus. Die taxichauffeurs hier in Suriname verstaan die Belgen toch niet zo goed hoor. We moeten alles duizend keer herhalen waarna ze dan doodleuk zeggen: dat is te ver, dag! Uiteindelijk toch een taxi kunnen bellen en goed thuis geraakt om een stagedag te lopen. Vandaag zijn we voor het eerst begonnen met de gesprekken met de kinderen en dat is wel vrij goed verlopen. Nadien hebben we wat lang gebabbeld waardoor we heel laat gegeten hebben maar het was wel lekkere curry met rijst, ananas en kip!

Op dinsdag zijn Emma en ik naar Jasper gegaan om te skypen met Paul onze docent dat in het fantastisch koude besneeuwde België zit terwijl wij in het zeer warme Suriname zitten! Haha, sorry ik moest het toch nog eens kwijt!  Na het skypegesprek zijn we weer volle moed aan onze stagedag begonnen. Na het gesprek met een meisje kwam ik buiten en waren er wat probleem met de tante en de jongens van de voorziening. De tante gingen naar huis dus hebben wij bij hun gezeten en wat met hun gepraat. Na de stagedag heb ik gekookt en ik heb echt OVERHEELIJKE wortelstoemp gemaakt. Mjummmieee, jaja echte belgische boerenkost hier in Suriname! Ohja, 's avonds zat er weer een fantastische kikken op het plafond van mijn kamer, jeuj! :)

Donderdag & vrijdag

Vandaag opgestaan en wat informatie opgezocht over hoe we een POP (Persoonlijk OntwikkelingsPlan) moeten maken en wat dat precies allemaal inhoudt. Smiddags zijn we dan weer het eten gaan opscheppen bij de kinderen. In de namiddag hadden we al wat meer te doen vandaag want vele kinderen moesten leren voor hun repetitie. (Repetitie is hier een toets) Ik heb mijn brein terug enorm aan het werken moeten zetten hoor want dat hoofdjerekenen, staartdelingen,… zitten ver vanachter in mijn geheugen. Maar bon, toch weer iets extra positiefs aan mijn stagelopen hier. We beginnen onze kinderen allemaal echt al beter te kennen en zij zoeken ook al meer toenadering naar ons wat zeer fijn is. ’s Avonds ben ik dan ook eens gaan skypen met de mama die eindelijk de AAN-knop van skype heeft gevonden. Lang leve de technologie hé mama. Na het gebruiken van de computerruimte sloot ik het gebouw helemaal af en na een half uur werd er op de deur geklopt door een meisje van hier. Blijkbaar had ik drie meisjes samen met de jeugdmedewerkster opgesloten in het hoofdgebouw. Weer typisch dat Marijke dat hier weer moet voorhebben. Goede indruk Marijke, het begon hier nu net zo goed te lopen! Gelukkig konden ze er allemaal heel hard om lachen J

Vrijdag

Vandaag zijn we met onze stagekindjes naar het zwembad geweest. Iedere vrijdag krijgen ze 2u zwemles zodat ze hun zwembrevet kunnen behalen. ’s Avonds gingen we gewoon rustig iets gaan eten in de Roopram. Ik bestelde roti met kip, een typisch gerecht voor hier. Wat kreeg ik dan? Kip nog aan het bot, een klonter aardappelen en dit allemaal overgoten in een currysaus. Bij het krijgen van het gerecht had ik 2 problemen. Het eerste was dat we daar helemaal geen bestek kregen. Je moest dus met een soort gezouten pannenkoek alles met je handen nemen. Makkelijk was dit absoluut niet hoor, ik hing helemaal vol met currysaus! Probleem 2 was dat het suuuuper pikant was. Mijn mond stond helemaal in brand. Vele gerechten dat je hier eet zijn echt mega pikant en dan  ragen ze of er nog extra pepers op mogen ook!! Maar voor de rest was het wel zeer lekker! J Nadien waren we gewoon van plan om rustig nog ergens iets te gaan drinken en niet te actief te zijn. In de Roopram kregen we bezoek van het broertje van Royza, een echte surinamer. Hij nam ons mee om de stad wat meer te leren kennen. Tijdens het wandelen in de stad kregen we plots een sms van Willem met een schitterend voorstel! Er vertrok een half u later een feestbus in de stad. Hier in Suriname rijden er super veel feestbussen. Dit is een openlucht bus vergelijkbaar met die toeristische bussen in Brussel. We mogen er met 50 op en dan rijdt die een aantal uur door de stad met loeiharde muziek waardoor de hele bus dus staat te shaken! Dit was echt zooooo een fantastische ervaring. Met je ene hand moet je je vasthouden aan de zijkanten wantja je wordt wel helemaal door mekaar geschud op zo’n een bus en met je andere hand moet je dan aan het dansen zijn, echt geweldig! Zeker en vast voor herhaling vatbaar ja want wat een feestje was dat daar op die westerse feestbus!

Stagedag

Opgestaan en vandaag de zwarte kleren gewassen. Morgen de bleek gekleurde was en dan is mijn eerste vuile was er helemaal door. Dankzij het prachtige zonnetje vandaag droogden de kleren echt suuuuper snel. Nadien hebben we een gesprekje gehad met de maatschappelijk werkster van stichting Prasoro waardoor er heel wat verschillende dingen duidelijk geworden zijn en we er nog meer zin in gekregen hebben. Deze middag vond Veerle een eitje alleen niet voldoende en wou ze er absoluut nog bevroren spek bij. Ze wou ons scherpste mes eens testen om ze sneetjes van mekaar te halen en 1 ding is zeker: het is een zeer zeer zeer scherp mes, het snijdt zelfs goed in een vinger van Veerle! Tijdens de namiddag werden al mijn nagels gelakt door een jongetje en 2 meisjes. Het was schitterend om te zien hoe precies ze hiermee bezig waren. Terwijl mijn nagels werden gelakt, werden er ook heel wat haren uitgetrokken want mijn haar werd helemaal ingevlochten met heel kleine vlechtjes. Het deed enorme pijn maar Maraajke is een sterke mevrouw dus ik heb geprobeerd die pijn niet te tonen! J Voor we het wisten was de tijd weeral om en was het tijd voor de kinderen om te gaan baden (wassen), eten en slapen. Ook wij keerden huiswaarts waar ik dan lekkere aardappelpuree met kip en appelmoes gemaakt heb voor ons en onze gast Willem. 

Wastrommeleinde

Vandaag ga ik verder met mijn wastrommelverhaal. Zoals eerder vermeld bleef het water in de wastrommel staan en liep het er niet meer uit. We meldden dit aan onze directeur en die kwam onmiddellijk kijken wat er precies me scheelde. Dit was behoorlijk gênant want hij keek er nog maar naar en al het water liep er onmiddellijk uit. Vandaag vond ik het tijd om al eens mijn eerste kleren te wassen (wat nodig is aangezien ik niet zo heel veel kleren mee heb). Ik vulde trots de hele wastrommel, water erbij, poeder erbij, het begint goed te draaien –> euforie want ik heb de wastrommel helemaal alleen aangekregen. Marijke wil het water eruit laten lopen en wat gebeurt er dan?! Het water denkt weer: ‘ik loop hier toch lekker niet uit hoor Marijke!’. Bij onze directeur durfde ik niet meer te gaan vragen dus vroegen we dit maar aan onze Surinaams contactpersoon Royza en wat bleek dat we dus op een knop moeten duwen om dat water er ook helemaal uit te krijgen! De Surinaamse wastrommel krijgt een lange snuit wat dit spannende Marijke-wastrommel-verhaal is uit. De wastrommel en Marijke leefden (hopelijk) nog lang en gelukkig!

Na een voormiddagje wassen kwamen Hylke en Veerle terug van hun eerste stagegesprekje en ze hadden een typisch Surinaamse lekkernij mee als middageten waar Royza voor zorgde namelijk gebakken banaan met pindasaus. Het ziet er echt niet uit maar het is eigenlijk best wel nog lekker. Al was die pindasaus echt hééééél pikant, zoals al het eten hier! Mijn mond heeft hier al wat in brand gestaan hoor.

In de namiddag was het eindelijk tijd om eens aan onze stage te beginnen. We hebben een toertje gedaan in de huizen van de kinderen waar de meesten eigenlijk een middagdutje aan het doen waren. Al snel kwamen de gesprekken met de kinderen goed op gang en begonnen we spelletjes te spelen. Het ijs is gebroken dus we kunnen er gaan invliegen! Deze avond zijn we weer de stad ingetrokken waar we met Jasper en nog een andere groep Hollandse groep meisjes iets zijn gaan drinken in ’t vat. Zeer gezellig cafeetje ja!

Wat ik jullie ook nog graag wil vertellen is dat Surinamers toch echt wel heel erg lui zijn! In de stad was er een vrouw die ons vertelde dat er een taxibedrijf was in de stad maar ‘dat is wel echt nog een heel eindje lopen hoor!’ zei de vrouw. Wij vonden dat geen erg en volgde de vrouw. Na welgeteld 4 minuten wandelen stonden we al voor dat taxibedrijf! Als we de weg vragen naar een winkel en we vertellen dat we te voet gaan bekijken de mensen ons ook echt van ‘zijn jullie nu helemaal op jullie hoofd gevallen?! Te voet?!’ Wanneer R. met ons ergens naartoe rijdt, wil ze ook perse een parkeerplaats hebben dat echt vlak voor die winkel is. Is er geen plek recht ervoor, dan rijden we wel een klein toertje door de stad waarbij we lang in de file staan maar we zullen en moeten voor die winkel staan en geen 10m verder.  Sorry Surinamers, 200 meter wandelen kan echt geen kwaad voor onze voetjes hoor!

Ohja, de 240 beten die ik de eerste nacht hier heb opgedaan zijn momenteel mooi aan het uitdrogen en genezen dus geen paniek, momenteel ben ik nog steeds in leven! Wie graag eens wil skypen (bellen via internet) met mij, je kan/mag mij altijd toevoegen met de naam: mmarieken of Marijke Simon en dan spreken we een dag en uur af zodat we dan samen voor de pc kunnen zitten. Doei!

Chili con wormé!

Vandaag hadden Emma en ik een gesprekje met onze directeur van de voorziening en nog een andere opvoedster denk ik. Er werd ons uitgelegd wat er precies van ons verwacht wordt. Het is momenteel nog wat spannend omdat het nog wat vaag en niet heel concreet is maar dat zal wel beteren eens we bezig zijn. Van horen zeggen is dit ook heel typisch voor hier. Wees chill en het komt wel allemaal in orde! Jullie moeten ook wel allemaal weten dat in deze blog vooral de dingen beschreven zullen worden die buiten de stage gebeuren. Over onze stage en de stagekinderen zelf zal niet veel informatie komen omdat dat privé blijft zoals jullie allemaal wel snappen. Morgen wordt het dus de eerste echte werkdag of toch het observeren. Tijdens het gesprekje liet de directeur ook vallen dat er een huis hier op het domein helemaal gerestaureerd gaat worden. Lijkt me fantastisch om dat helemaal te kunnen volgen en hierin mee te helpen. Ik heb er echt veel zin in omdat we hier precies toch iets kunnen betekenen voor onze stageplaats. Ik heb toch alleszins als zin om mijn best te doe om hier iets te betekenen. De kinderen kennen onze naam ook al heel goed waardoor ik heel de tijd als ik over het domein loop ‘Dag Marraajkee’ (op zen Hollands/Surinaams) hoor.  Vaak zie ik niet eens waar de kindjes zelf zitten en zit ik heel belachelijk rond te kijken en te zoeken van waar het stemmetje komt J Nadien zijn we weer met zen viertjes de stad ingetrokken om de waterkant van Suriname eens te bekijken. Ik had mij helemaal iets anders voorgesteld van de waterkant. Het is helemaal niet te vergelijken dan bij ons. Er zijn daar kleine kraampjes met tuinstoelen waar je gezellig iets kan drinken. Terwijl we daar aan het wandelen waren begon het plots pijpenstelen te regenen, gelukkig konden we nog snel schuilen onder de bomen anders waren we kletsnat! J Aan die waterkant kwamen we ook nog een man tegen die precies verbaasd was van ons te zien want wat hij zei tegen Veerle en mij was: Oh, grote borsten! Haha, we zijn hier nogal geliefd ja in Suriname!

Uiteindelijk werd het tijd om naar een ECHTE supermarkt te gaan. Willem had ons verteld dat er in de stad een supermarkt: de Tulip was dat echt een gewone goede supermarkt was zoals bij ons. Wij hadden al het beeld van de delhaize in ons hoofd dus hopelijk was het eens iets anders dan die chinese supermarkten waar het eten 2 jaar over datum is, vliegen uit de vleesfrigo’s komen,… Maar uiteindelijk sterven we daar allemaal niet van hé, we zijn al blij dat we eten gevonden hebben. Uiteindelijk na een lange wandeltocht hebben we toch een taxi moeten bellen om ons naar die Tulip te brengen, bedankt Hylke en Veerle om ons helemaal de foute weg te wijzen en Marijke niet te geloven. Toen we aankwamen bij de Tulip waren we precies in een aards paradijs, bedankt Willem! We hebben onze kar dan maar overvol geladen zodat we zeker een week toekomen. Ohja beenhouwerij Jos, je hoeft geen vlezekes meer op te sturen, den TULIP ligt vol vlezekes dus bye bye vegetarisch leven hier in Suriname!

Door al dat shoppen in die supermarkt en al dat lekker eten kregen we alle vier echt super veel honger. We waren al aan het dromen over onze avondmalen voor de rest van de week. Dan hadden we ook nog een taxichauffeur die ons het hele Javaanse en Hindoestaanse eten tot in detail uitlegde, rösti met kip of met dok (beest dat familie is van de zwaan), soep met kip,… Wij allemaal nog meer aan het watertanden. Eens we in ons huisje waren begonnen we aan het eten namelijk chili con carne. We maken alles klaar, de keuken ruikt overheerlijk, we scheppen de rijst op en wat merken we dan in ons bord: wormen in de gekookte rijst. Fantastisch! Een grotere teleurstelling kan je je niet inbeelden op zo een hongerig moment! Rijst in de vuilnisbak en dan maar toastbrood met de chilisaus! L Nadien hielden we nog een rustige avond want morgen begint voor ons alle 4 de stage hier. Spanneeeeeeend!

Geen chiro op zondag maar chillen in Suriname!

Hier ben ik weer met een fantastisch leuk Surinaams verhaal! J Gisteren nadat ik alles op mijn blog had geüpload hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de kinderen. De meisjes kregen dansles van een Surinaamse vrouw hier want eind april is er een evenement waar verschillende tehuizen een act gaan brengen voor mekaar. De meisjes van onze voorziening gaan dus een dansen. Na de dansles waren de kinderen absoluut nog niet moe en wouden ze heel graag rennen tegen België (wij stagiaires van België dus). Wij dachten van awel ja we zullen dat eens doen, het is gewoon lopen tot aan de poort en dan zijn we er van af. Dat hadden jullie gedacht Belgen, het is tot aan de poort en terug en liefst doen ze dat tientallen keren na mekaar! J De kinderen vonden dit echt fantastisch en riepen de hele tijd ‘SURINAME TEGEN BELGIE, GOOOO SURINAMEEE!’ Ze wouden maar blijven lopen, en snel dat die waren! Wij waren al snel stikkapot. Het zweet liep weer over ons hele lichaam en we moesten snakken naar adem in deze warme lucht. Het was al snel laat dus besloten we om een frisse douche te gaan nemen. Veerle en Hylke waren nog hyperactief waardoor er al snel een nieuw spel kwam opdagen namelijk: KILL THE BEAST! Met onze elektrische vliegenmepper sprongen, vlogen, kropen, rolden we doorheen de hele woonkamer om zoveel mogelijk muggen te doden. Veerle had al 9 muggen gedood maar toch vroeg ze: ‘zou dat eigenlijk wel echt elektriciteit geven zo een elektrische vliegenmepper?! Awel, ik zal mijn vinger er eens aan houden!’ Jullie kunnen jullie waarschijnlijk wel inbeelden wat het resultaat hiervan was! De oogjes werden moe dus werd het tijd om te gaan slapen!

Zondags, zijn we weer rustig opgestaan, was ik aan het skypen met Veerle en Tatyana terwijl we plots de mooie aanbieding kregen van Willem om met hem en zijn huisgenoten mee op stap te gaan naar Nieuw Amsterdam en Mariënburg. We maakten ons snel klaar en belden een taxi om ons te brengen. Ja we gebruiken hier zeer regelmatig de taxi om ons te vervoeren. De taxi kost ons 15 Surinaamse Dollar wat gelijk is aan 3.75 euro dus 0.93 cent per persoon wat 2 keer niks is! Met een twintigtal Belgische en Nederlandse stagiairs in een zeer modern Surinaams busje. In het busje werden we van de ene kant naar de andere kant geschud en op een gegeven moment dacht ik zelfs dat we gingen moeten uitstappen om het busje te moeten verder duwen. Maar neen hoor, die busjes zijn hier zeer sterk en hebben ons steeds goed afgeleverd op onze bestemming. Ziehier een foto van ons busje!

De eerste stop was in Nieuw Amsterdam. Nadien zijn we naar Mariënburg gereden waar we een rondleiding kregen van een Surinaamse gids. Mariënburg was vroeger het suikerrietmuseum van Suriname. De gids was op sommige momenten zeer moeilijk verstaanbaar waardoor we niet alles hebben gehoord hierover. Gelukkig hadden Emma en Hylke hierover een boek gelezen en konden zij hierover veel vertellen. Ook begon het tijdens deze rondleiding enorm hard te regenen waardoor we al snel nat waren maar lekkere verfrissing is dat!

Ten slotte zijn we met de hele ortho-Surinaamse-groep gezellig iets gaan eten in de zus & zo, een restaurant/bar dat vol westerse mensen zit. Terwijl we hier zaten passeerden er ook regelmatig een partybus. Dit is dus een bus met super luide muziek waarop feestjes worden gehouden terwijl die door de stad rijdt. Dat ziet er echt hartstikke gezellig uit man dus dit wil ik zeker eens doen tijdens mijn verblijf hier! Het was een zeer gezellige dag en avond hier in Suriname. Zo mogen er nog meer volgen! Ohja, morgen hebben Emma en ik voor het eerst een gesprekje over de inhoud van onze stage hier in stichting Prasoro. Spannend, ik ben wel benieuwd wat we hier allemaal moeten doen! Aan alle ortho’ers in België: HEEL VEEL SUCCES met de start van jullie stage!

Ps. Jaja, Marijke is al verbrand terwijl ik nog niet zoveel zon gezien heb. Straffe lucht hier!

Dag 3 ten huize Suriname!

Hoeraaa, vandaag ben ik opgestaan met veel minder extra muggenbeten dan gisteren, woehoew! Er zijn er nog een aantal bijgekomen maar gelukkig blijft het bij die 60tal muggenbeten. Het was een nacht met VEEL JEUK! & meer moet er niet van gezegd worden! J Rustig opgestaan, ontbeten en dan leek het ons tijd om eens de stad Paramaribo te verkennen. De directeur van onze verblijfplaats zocht voor ons een taxi en die bracht ons naar het centrum van de stad. Alleja het centrum? We weten nog niet goed wat nu precies het centrum van Paramaribo is… Heel erg veel auto’s in de stad, overal file, voetpaden liggen er allemaal heel erg kapot bij, iedereen loopt gewoon over het straat wanneer hij/zij het denken dus de verkeersregels hier in Suriname heb ik nog niet helemaal in het snuitje! In de stad zijn we op zoek gegaan naar simkaarten zodat het sms’en een beetje goedkoper wordt. Mijn Surinaams nummer is: 597 8684286. Dus wie mij zo hard mist en eens wil bellen of een smsje sturen, doe gerust! Nadien zijn we gaan zoeken in de stad naar kleine huishoudelijke spullen voor in ons huisje. Hier in Suriname hebben ze veel aanspreeknamen hoor, we zijn al leuke meisjes, mooie meisjes, baby’s, sexy dames,… genoemd. In de supermarkt vroeg een man die daar werkte zelfs of hij met ons mocht chillen. ‘Ja daarom zijn we inderdaad naar de supermarkt gekomen meneer!’ J Helemaal volgeladen met spullen en helemaal bezweet werd het wel eens tijd om ons taxibedrijf terug te bellen zodat zij ons konden komen halen. Dit bleek uiteindelijk niet zo een makkelijke klus. Ze vonden dat we te ver van hun waren dus kwamen ze niet. ‘Oh, fantastisch, bedankt!’ Iedereen had ons ook verteld dat we niet zomaar taxi’s mochten nemen in de hoofdstad want die zijn niet betrouwbaar. Gelukkig stond er naast ons een Surinaamse vrouw die ons had horen sukkelen (voordeel van de Nederlandse taal hier). Zij heeft ons naar een betrouwbaar taxibedrijf gebracht en zo zijn we dan toch terug thuis geraakt. Rustig eventjes bij mr Cool gezeten want het was nodig! Nadien zijn we dan te voet naar een supermarkt gegaan om nog extra inkopen te doen voor de komende dagen. Je hebt hier om de 3 kilometer een supermarkt wat fantastisch is, maar moesten ze hier nu ook eens ergens vlees verkopen, zou dat nog fantastischer zijn! Momenteel leven we dus op het vegetarische voedsel. Beenhouwerij Jos, stuur eens een vlezeke op zou ik zo zeggen! J Nu gaan we een rustige/gezellige avond in!

Ps, meer foto's kan je vinden op mijn facebook!

Bye bye koeievlaai!

Muggen, ik weet dat ik lekker ben maar zoek alsjeblieft een nieuw vriendje!

Van een eerste vruchtbare nacht kan jammer genoeg niet gesproken worden… Wat een zachte matras waardoor je gewoon op de lattenbodem ligt & VERDOMDE MUGGEN! Ik sta zelf echt al helemaal vol met muggenbeten. En met helemaal vol bedoel ik ook effectief helemaal vol! Ook bedankt vliegtuigen achter ons huisje om smorgensvroeg te vliegen over ons huis en zoveel lawaai te maken alsof iemand met een grasmachine naast mijn oor staat. Opgestaan helemaal nat van ‘t zweet dus het eerste wat ik dan wou doen is in de douche springen! Na ons ontbijt werden we in het hoofdgebouw van ons kinderdorp verwacht waar we door onze contactpersoon Royza werden opgehaald. Royza ging met ons naar het bureau van de vreemdelingendienst in Suriname om ons verblijf in orde te maken. We vertrokken nog maar net aan ons verblijfplaats en wat is het eerste dat we zien? Een zwerver die staat te vissen in een rivier dat eigenlijk gewoon vol afval zit. Aan de dienst van vreemdelingenzaken was er heel veel volk buiten aan het aanschuiven. Royza is volgens mij toch geen echte Surinaamse hoor, ze had niet veel geduld en vond dat aanschuiven niet zo prettig. Geen geduld dus vertrokken we opnieuw en gingen we naar de shoppingmall om een nieuwe simkaart te kopen voor onze gsm. Ook hier hadden we pech want in deze shoppingmall waren geen simkaarten te vinden. Uiteindelijk zijn we dan naar een supermarkt geweest waar we inkopen hebben gedaan voor vandaag. Echt vreemd om door die rekken te lopen en allemaal producten te zien van everyday en spar. We zitten zo een 7400 km weg van België en toch zijn hier producten uit de colruyt, weird! In de supermarkten staat ook aan iedere kassa een man die je spullen in zakken/dozen steekt en deze allemaal in de auto zet. Hier kan België nog wat van leren! Eindelijk met onze boodschappen thuisgekomen dus tijd om eventjes neer te zitten voor mister cool, mijn new bff!

We zaten nog maar net neer en kregen al bezoek van een jongetje uit ons kinderdorp, hij was speciaal voor ons fruit gaan plukken. Nog geen uur later kregen we weer bezoek van hem, deze keer met zelf geplukte mango’s. Wat een schatje toch! Uiteindelijk hebben we middag gegeten en kregen we zin in actie, veel actie! We begonnen aan het zware werk en hebben ons hele huisje een zeer grondige poestbeurt gegeven (wat wel heel erg nodig was) Alle kasten, keukenmateriaal, douches, vloer,… helemaal uitgekuist. Dit van 14u tot 22u savonds. En het zweet liep letterlijk en figuurlijk over ons hele lichaam, mjummie! Tijdens dat kuisen heb ik ook al mijn eerste gil gelaten. Ik begon de badkamer te kuisen en wat verschijnt er plots op mijn muur?! Meneer Sali de Salamander kwam eens een bezoekje brengen, fijn!

Ook hebben we hier een wastrommel. Let op, dit is NIET gelijk aan een wasmachine. Neen, je moet je kleren hier in gooien, het zelf vullen met water, opzetten, water zelf eruit laten gieten, twee keer laten spoelen,... Je moet dus eigenlijk de hele tijd naast je trommel staan. Nu ben ik een bedlaken vergeten thuis, hier lag nog eentje dus was mijn challenge of the day: was dat bedlaken met de wastrommel. Ik vulde het, deed er wasproduct in, liet het weken,.. Maar dat machine draaide helemaal niet. Ik vond het echt al een hele vreemde wastrommel. Ge moet zelf uw water erin doen en dan nog zelf eens in draaien ook wantja dat machine doet dat niet. Ik was al uren bezig met die verdomde wastrommel waar ik al zo hard op gevloekt had en wat zag ik plots… De stekker van de wastrommel zat gewoon niet in. => LOGISCH DAT HIJ DAN NIET DRAAIT AHJA!! Uiteindelijk super gelukkig dat hij toch werkt, moet ik niet meer zelf zitten draaien daarin. Wat gebeurt er dan?! Wil dat water niet meer weglopen. Ik ben de wastrommel nu al beu gezien, ik heb het maar snel zelf met de hand gewassen! Verhaal wastrommel wordt vervolgt…

Ziehier mijnheer de wastrommel:

Uiteindelijk allemaal een frisse koude douche genomen, HEERLIJK! Nu weer tijd om te gaan slapen, deze keer hopelijk opstaan zonder extra muggenbeten want ik heb er echt al zeker honderd op mijn lichaam staan ondertussen. Ik weet dat ik lekker ben maar zoek je toch een ander vriendje alsjeblieft!

PS, vertelde ik al hoe WARM het hier is?! 

Vertrek naar Suriname

Om 4.30 was het eindelijk zo ver. Het was eindelijk tijd om met de auto naar Schiphol te vertrekken. Stress? Maar neen, van de lange route naar Schiphol heeft Marijke helemaal niets gemerkt. Lang leve de autodutjes! Ruim op tijd aangekomen in Schiphol dus dan maar op zoektocht naar mijn 5 andere Surinaamse maatjes! Een uurtje later was het tijd om afscheid te nemen van de mama en papa. Nadien nog lang wachten eerdat we door de douane mochten om het vliegtuig in te mogen. Uiteindelijk was het zover en was er toch wel een stressje bij iedereen. Het vliegtuig was overboekt en Jasper had geen stoel aangeduid waardoor er kans was dat hij niet meer op het vliegtuig geraakte. Gelukkig kwam het allemaal goed en mocht hij mee op het vliegtuig, jeuuuuj! Dan werd het tijd voor de eerste verwondering: wat een gigantisch vliegtuig & dan nog een dubbeldekker, wooow! Het duurde al een tijdje eerdat iedereen was ingestapt en zijn plaatsen hadden ingenomen. Wat een verdomd lange vlucht was dat. Die atlantische oceaan bleef maar duren! Een filmpje kijken ging niet want op zo een vliegtuig wordt je al snel afgeleid. Dan bleef er nog maar 1 optie over: SLAPEN! Slapen op het vliegtuig was toch wel teleurstellend. Iedere keer schoot ik wakker en keek ik onmiddellijk naar mijn horloge maar tevergeefs, er waren nog maar 10 minuten voorbij gegaan, grrtsch. Uiteindelijk toch aangekomen in Suriname, uit het vliegtuig gestapt en wat een gigantisch warme lucht waar je onmiddellijk mee geconfronteerd werd…  Ik moest echt happen naar adem! Dan hebben we nog een uur staan aanschuiven om binnen te mogen in het land. WAT GAAT ALLES HIER TOCH ZO TRAAG! J We mogen het land in, bagage is er, euro’s gewisseld in surinaamse dollar, dan maar op jacht naar ons vervoer.  Wat een aanpassing dat autorijden. Hier in Suriname rijden we allemaal links van de weg, richtingaanwijzers gebruiken we niet als we auto’s inhalen, we rijden echt heel dicht naast de fietsers, voetgangers en andere auto’s, we toeteren op alle fietsers maar voor de rest is het rijden hier wel zeer vergelijkbaar met in België hoor… J Na een uurtje uiteindelijk aangekomen in ons huisje, omringd door allemaal begraafplaatsen, jeuj! We waren alle vier stikkapot, hadden enorme dorst en hadden het vooral warm! Eens we in ons huisje achtergelaten werden hadden we toch wel een dipje en dachten we: wat doen we hier nu in hemelsnaam?! Het leek ons het beste om in ons bedje te kruipen want wat was het een superlange dag!