Zwemmen!

Vandaag hebben we met zen allen wat uitgeslapen. Nadien gezellig ontbeten met iedereen en dan zijn we naar het zwembad vertrokken. In die drie maanden dat we hier zijn, zijn we nog nooit op zoek gegaan naar een zwembad dus het werd hier wel eens hoog tijd voor! Eerst kwam er ons een leuke taximan halen die ons allemaal zijn schatjes noemde en ook een hele omweg reed (jaja ik begin mijne weg hier al te kennen) + die dan ook nog eens verkeerd reed.  Ouh wat was het ZALIG om in een mooi proper zwembadje te zitten. Je zag dat er vele verschillende stagiairs naar daar kwamen om te relaxen en aan de hitte te ontsnappen.

 

Na het zwemmen was het tijd om afscheid te nemen van onze logees Jolien en Charlotte. Het was een heel leuk, relax, gezellig weekendje. Zo mogen er weer nog meer komen! Maar zoveel zal het ook wel niet meer zijn want…  Nog maar 5 weken, 35 dagen, 840 uur, 50 400 minuten of 3 024 000 seconden zijn we hier in het warme Suriname! Tot binnen 3 024 000 seconden allemaal!

Bezoek!

Vandaag zijn we opgestaan om nog eens een zaterdagje stage te lopen bij onze kindjes. We gingen vandaag de speelgoedkisten afwerken zodat we ze helemaal klaar in de huizen kunnen plaatsen. In de voormiddag werkten we met de jongens want de meisjes waren naar de dansles. In de namiddag werkten we dan verder met de meisjes. Van het verven op de kist werd er na een tijdje overgegaan tot het verven op de handen en voeten om zo afdrukken te maken en ten slotte werd er van de handen en voeten overgegaan naar het gezicht. Heerlijk zo meegaan in de spontaniteit van de kinderen. Hier kan je zien hoe ik er aan toegetakeld was, laat staan hoe de kinderen eruit zagen! J

 

Nadien hebben we nog een uurtje ‘Shambalas’ gemaakt met hun. Dat is hun benaming voor macramé-armbandjes met ‘klaren’ (=kralen) tussen. Nadien tijd om naar huis te gaan om wat leuke tijd door te brengen met onze logees Jolien en Charlotte. We speelden spelletjes, babbelden, dronken witte wijn, babbelde meer, maakte super lekkere spaghetti carbonara,  babbelde veel, keken naar een spannende leuke ontspannende film ‘HOOK’ en babbelde ontzettend veel! Heerlijke meisjesavond me dunkt! Van al dat babbelen werden we natuurlijk wel moe dus kropen we allemaal ons bedje in. Voor Charlotte werd het nogal een zelfuitgevonden bed ziehier het resultaat maar ze heeft er heerlijk in geslapen! J

Karajoke!

Vandaag zijn we weer opgestaan uiteraard. Hylke heeft bijna de hele dag pannenkoeken gebakken voor haar stage. Hylke had vandaag al haar laatste dag stage en dit wil ze natuurlijk vieren! Maar het bakken van 80 pannenkoeken zal ze zeker nooit meer vergeten! J Ondertussen heb ik overdag wat gewerkt aan mijn eindwerk/schoolwerk, geskyped en de dag was zo weer voorbij. Ik heb echt te weinig uren in mijn week want er moet nog zoveel gebeuren en er is nog zoo weinig tijd! ’s Avonds wanneer Hylke terug thuis was, zijn we gaan eten in een italiaans restaurant in de stad. We hebben er een zeer lekkere pasta gegeten. Toen we buiten op de taxi stonde te wachten, passeerden er 3 Surinaamse politieagenten op hun fiets. Wat doen die politieagenten? Die beginnen net zoals al die andere Surinaamse mannen te fluiten naar ons. Dan denk je dat politiemannen betrouwbare personen zijn waar je altijd bij terecht kan. Politie, u vriend. Die ‘uw vriend’ zien ze hier toch op een heel andere manier dan bij ons precies. We reden met onze taxi naar een karaoke bar. Toen we de straat instapte, hoorde we al een gigantisch luide stem dat aan het zingen was dus we dachten: ‘amaj, dat is daar al druk bezig.’ Wel de karaokebar was dus leeg en het was de eigenaar die aan het zingen was. Onze Leuvense vrienden waren ook al aanwezig in de bar en zij waren onmiddellijk al aan het zingen. Ik heb mij bewust nog wat op de achtergrond gehouden en heb uiteindelijk maar 1 liedje meegezongen in de micro. Ik zing heel graag maar absoluut niet in een micro want pas wanneer mensen in een micro zingen, hoor je énorme valse noten! :D Het was wel een grappig en leuke avond. De mensen van de karaokebar zongen zelf ook heel vaak maar natuurlijk zongen die perfect mooi. Die doen waarschijnlijk iedere dag hetzelfde J Uiteindelijk zijn we vertrokken naar huis samen met Jolien want zij blijft een weekendje bij ons slapen. Morgen komt ook Charlotte op bezoek!

 

Inkoopdag

Vandaag een rustdagje ingepland en weer wat gewerkt voor school. Dat schoolwerk is er hier toch wel wat teveel aan hoor soms! We gingen ook inkopen doen want onze kasten en koelkast was weer helemaal leeg. Deze keer kwamen we niet toe met enkel een kar. We hebben nog een mandje moeten bijnemen. Het lijkt wel alsof we voor een heel leger eten meegebracht hebben maar het is eten voor een hele week dus dat kan wel eens opstapelen. Het is wel altijd verschieten aan de kassa omdat de prijs daar in Surinaamse Dollar is (uiteraard) en dan lijkt het echt alsof je voor immens veel geld gekocht hebt maar eens je het omrekent valt dat best wel nog mee. Na de supermarkt was het tijd om nog eens rustig te hangmateren want dat is toch wel typisch Suriname!

Gevlochten haar

De voorbije 2 dagen waren weer heel normale stagedagen. De kinderen komen terug van school, we helpen met hun huiswerk, spelen een spelletje met hun,… We hadden ook onze muziek meegenomen en ze hebben een hele namiddag voor ons gedanst. Ook werd mijn haar nog eens ingevlochten door de meisjes want het was alweer een tijdje geleden. Ziehier het resultaat:

 

Ik vind het 1 van de betere kapsels dat ik al gekregen heb van hun! J

Stagedag

Vandaag was het weer de eerste schooldag voor de kinderen dus was het opstaan in alle rust. Er heerste een gigantische stilte over het domein. Ik heb van de voormiddag gebruik gemaakt om wat te wassen en mijn dagboek helemaal aan te vullen. In de namiddag vertrokken we weer met onze kinderen naar de turnles. We kwamen er toe, er stonden nog veel jongens buiten en de deuren waren nog op slot. Een half u later was er nog steeds geen verandering, een uur later ook niet, enzovoort. Uiteindelijk hoorden we toch van een jongen dat er vandaag geen turnles was. Leuk van de trainer dat die dan niets laat weten aan de kinderen. We hebben daar zo lang staan wachten op niets + de kinderen uiteraard teleurgesteld dat er geen turnles was. Terug naar huis, wat spelletjes gespeeld met de kinderen en het was al snel weer tijd voor hun om naar binnen te gaan. De eerste stagedag van de week is ook weer voorbij!

Sunday, lazy sunday!

Na 3 weken paasvakantie vroeg te moeten opstaan, was het eindelijk nog eens tijd om rustig uit te slapen vandaag. Heerlijk! Voor de rest was het een lazy Sunday. Eerst heb ik geskyped met het thuisfront waar de nichtjes, nonkel, oma en opa op bezoek waren. Nadien een trio-gesprek met Veerle in het verre lelijke België en Marie in het nog verdere Zweden. Leuk om mekaar zo nog eens te zien na zo een lange tijd. Door alle stages van iedereen zie en hoor je mekaar amper nog. In de namiddag dan ook nog wat schoolwerk gedaan en de zondag was zo al heel snel voorbij. Morgen beginnen we weer aan gewone stage want de paasvakantie is gedaan. Dus weer wat meer ritme in de dagelijkse activiteiten van de kinderen.

Verven verven verven!

Vandaag gaan we met de kinderen een hele dag verven. We zijn ’s morgens eerst naar de stad geweest om verf te gaan kopen want de verf die we gekregen hadden van de directeur was niet voldoende. Tegen half 11 kwamen we terug op het domein en heerste er nog een hele stilte. We gingen de kinderen uit de huizen halen om te beginnen maar of ze liepen nog in pyjama of ze sliepen nog. Gisterenavond was er weer geen tante aanwezig dus ze zullen er wel van geprofiteerd hebben om eens lang op te blijven snachts waardoor ze nu niet uit hun bed kunnen. We hebben onze verfactiviteit dan verplaatst naar de namiddag in de hoop dat ze ondertussen allemaal klaar zouden zijn. De verfactiviteit was echt heel erg leuk met de kinderen. Ze hebben niet allemaal meegedaan maar al die dat wel meededen vonden het alvast zeer leuk. Na het oefenen met verf, hebben ze hun opbergkisten mogen verven. Ze hebben zo lang gewerkt om ze in mekaar te timmeren dus ze keken er echt naar uit om ze eindelijk een kleurtje te geven. Het zijn echt al hele mooie kisten geworden! Na het verven wouden een aantal meisjes ook nog dance-battelen tegen ons maar natuurlijk zijn wij zwaar verloren! Tegen die hun wiebelende konten kunnen wij als Belgen helemaal niet op hoor. Wat een dansritmes dat die kinderen in hun lijf hebben, geweldig! ’s Avonds hielden we een rustige avond met een filmpje en een pizza dat geleverd werd aan huis. Heerlijk genieten van het rustige Suriname!

23u stage = rustdag!

Om 6u 30 ging onze wekker af zodat we de kinderen konden wekken. De kinderen moesten vandaag zo vroeg gewekt worden omdat ze vandaag weer een nieuwe voorziening gaan bezoeken. We wouden de kinderen eens op een leuke manier verassen dus nam ik mijn muziekboxen met Surinaamse muziek mee. We begonnen bij het jongenshuis en het was echt ongelofelijk hoe snel de jongens recht stonden om zich klaar te maken. Het liedje was nog maar net begonnen of ze stonden allemaal al te dansen naast hun bed. Van smorgens vroeg al een glimlach op hun gezicht, schitterend! Bij de meisjeshuizen verliep het iets moeilijkers. Hun huizen waren op slot dus moesten we eerst van buiten iemand wakker roepen zodat zij ons dan kon binnenlaten met onze muziek. Ook hier stonden er onmiddellijk kinderen te shaken tegen de sterren op. Kinderen op een leuke vrolijke manier wekken => Missie geslaagd! J Tegen 9u waren ze helemaal klaar dus ook hier weer was onze missie om ze op tijd klaar te maken geslaagd. Ik ben echt trots op onze avond-nacht-ochtend alleen met de kinderen. Nadien keerde wij terug naar ons huisje om wat te rusten want het was toch wel vermoeiend. Gelukkig moeten we dat niet alle dagen doen! In de voormiddag kuiste ik de woonkamer en de badkamer want dat was nog eens nodig. Tijdens het kuisen brak de steel van mijn aftrekker dus het laatste stukje heb ik van op mijn knieën gekuist met de dweil. In de namiddag gingen we inkopen doen en hebben we wat gehangmateerd. Ik hangmat, jij hangmat, wij hangmateren! J Mama, plant maar al 2 bomen op ons koertje thuis zodat ik daar ook mijn hangmat kan omhooghangen! J ’s Avonds hadden we afgesproken met nog 2 andere Leuvense studenten Jolien en Charlotte om iets te gaan drinken zodat we wat konden bijpraten want het was echt al veeeeel te lang geleden J Het was een zeer gezellige avond maar we hebben het niet te laat gemaakt want we waren vrij moe + morgen weer nieuw stagedagje!

Stagiair wordt tante

Vandaag eindelijk nog eens op een degelijk uur opgestaan want we begonnen maar om 10u met onze stage. We hebben de hele dag gewerkt aan de kisten en eindelijk zijn ze allemaal klaar geraakt. Ze hebben ook alle drie een mooi wit kleurtje dus ze zijn klaar om er een prachtig kunstwerk van te maken! Deze namiddag werd ons ook gemeld dat er geen enkele tante was voor de avondshift want ze hebben  zich alle drie ziek gemeld. Dus kwam de vraag of wij als stagiaires die shift niet wouden overnemen en in de huizen bij de kinderen wouden slapen. We hebben er wat over getwijfeld maar uiteindelijk hebben we de uitdaging toch aangenomen. En of het een uitdaging is. 15 jongeren en twee stagiaires, je zag de lichtjes in sommigen hun ogen fonkelen! De tantes waren nog geen kwartier vertrokken uit hun shift of het testgedrag was er al. Gelukkig kan ik dan mijn magische boze blik goed bovenhalen! De hele avond is uiteindelijk redelijk goed en rustig verlopen. We keken met hun gezamenlijk naar een disneyfilm en nadien gingen ze zonder morren naar bed. Ik ben eens benieuwd of de ochtendshift ook zo vlotjes gaat verlopen morgenvroeg want ze moeten om 7u al gewekt worden voor een uitstap. Dit wil dus zeggen dat ik welgeteld 22 uur stage ga gelopen hebben als ze morgen om 9u vertrekken. Fjoeew, ongelofelijk! Ik vind het wel heel vreemd want ik kan mij niet inbeelden dat je in België je leefgroep zomaar in de steek kan laten zonder begeleiders of tantes & 2 stagiaires  er gewoon op laat letten. Nuja, we zijn in Suriname en in Suriname kan alles! J Nu ga ik mijn oogjes eventjes toe doen want het wordt snel weer dag! J Morgen meer nieuws over het langestageavontuur!

PS. Ik lig hier op een matras op de grond want er is maar 1 bed in de tanteskamer en we zijn met 2 stagiaires. Hopelijk komen de muisjes niet knagen aan mijn matrasje!

Filmavond!

Ook vandaag moesten we om 8.30 klaarstaan om met het meisjeshuis naar de stad te gaan. Met meisjes shoppen verloopt toch moeilijker dan met jongens hoor. Voor de jongens maakte het niet zoveel uit hoe hun pyjama eruit zag zolang hij maar niet roos was maar bij de meisjes moet het de ideale lengte hebben, ideale kleur, ideaal tekeningske,… Maar gelukkig ben ik zelf een meisje en vind ik dat shoppen echt hartstikke gezellig ja! J In de namiddag nam ik de tijd om mijn dagboek eindelijk eens aan te vullen zodat ik jullie allemaal jaloers kon maken met mijn fantastisch mooie avontuurverhalen zoals die van het voorbije weekend. Ohja, je mag mij ook altijd een ladder opsturen om mij uit mijn zwart gat te halen van dit weekend! =) ’s Avonds hadden we dan weer een paar uurtjes stage want het was filmavond voor de kinderen. We zaten buiten onder het afdak met op groot scherm de film: ‘the prince of Egypt’. Er werd bewust voor deze film gekozen omdat het een religieuze film was. De kinderen moesten er de godsdienstige boodschappen uithalen. Suriname is een zeer religieus land dus ze willen dat ook op alle manieren meegeven met de kinderen. Het was een leuke, gezellige avond!

Stagedag

Riiiiiing, riiiiiiing. Jammer genoeg ben ik vandaag niet kunnen opstaan met de mooie natuurgeluiden als op het paradijs weekend. Ook stond ik niet op om leuke tripjes te maken of naar zonsopgangen te kijken maar om weer aan onze stage te beginnen! We moesten weer vroeg uit de veren want vandaag gaan we met de kinderen een andere voorziening bezoeken. Vandaag was het een voorziening met kinderen en jongvolwassenen met een meervoudige beperking. De kinderen waren duidelijk onder de indruk van deze andere kinderen. Ze vonden het heel zielig hoe ze zo in hun rolstoel moesten blijven zitten of in hun bed lagen. Deze uitstap heeft duidelijk een indruk achtergelaten op hun. Ik vond het zelf een zeer mooie voorziening. Er werd gewerkt met heel veel felle kleurtjes. Er was ook veel materiaal om te spelen, snoezelen,… Er waren mooie tuintjes en binnenplaatsen waar de kinderen konden zitten,… Echt een zeer mooi uitgeruste voorziening! Na de middag leerde ik de kinderen macramé-armbandjes maken want dat kende ze nog niet. De stagedag was al snel weer afgelopen!

Trip dag 3

Om 6u ging mijn wekker af en kreeg ik al snel boze blikken van Hylke en Emma. Zij waren precies al wat vergeten dat we vroeg gingen opstaan om naar de zonsopgang te kijken op het strand. We waren nog te moe om onze kleren aan te doen en gingen in onze pyjama op het strand zitten. De 2 Hollandse mensen dat met ons mee waren op trip zaten ook al op het strand op ons te wachten. Omschrijven hoe die zonsopgang was is ONMOGELIJK! De zon gaat echt zooo snel op en is echt zoooo schitterend. Ik kan het gevoel dat ik toen had echt niet uitleggen. Wat in mij omging was wel ‘ik wil hier absoluut niet weg vandaag’. Door deze tripjes wordt ik steeds verliefder op Suriname. Ik ga het nog heel moeilijk krijgen om terug naar het koude en lelijke België te komen! Hier is een foto dat veel meer zegt dan mijn woorden hier neergeschreven. Zo kunnen jullie zien hoe de zonsopgang was.

Na het ontbijt maakten we ons klaar om met het bootje op het Brokopondo meer te gaan varen. We kregen 2 mogelijkheden. Ofwel varen we naar een eilandje waar je kan zonnen en zwemmen van het ene eiland naar het andere. Ofwel bleef je op de boot zitten en gingen we gaan vissen op het Brokopondo meer. Ik koos al snel voor het vissen want zwemmen tussen die piranha’s zie ik nog steeds niet echt zitten ookal stellen de Surinamers ons gerust dat ze niet aan onze teentjes gaan komen knagen. Ik vertrouw die beestjes toch niet echt! Met een houten stok waar een haakje aan hing gingen we piranha’s vangen. Je moest al goed je evenwicht houden op het bootje zodat je niet in het water sukkelt. Ik was helemaal op dreef smeet mijn haakje vaak het water in en plots was het zover, er werd getrokken aan mijn haakje. Ik schreeuwde onmiddellijk jaaaaa aaaah help, ik heb beet, ik voel iets! Ik was al een beetje in paniek want stel je voor dat ik die vis uit water haal en die mij begint aan te vallen. Of ik laat die in de boot vallen recht op mijn teen en hij bijt mijn teen eraf,.. Mijn fantasie was al helemaal op hol aan het slaan! Ik was met mijn hand de draad uit het water aan het trekken en wat komt er dan tevoorschijn…  enkel mijn haakje. Die vuile piranha heeft dus gewoon het visje opgepeuzeld en is dan rustig verder gaan zwemmen. Ik HAD dus beet jammer genoeg! L GRRRTSCH hierdoor kreeg ik nog meer adrenaline om dat beestje uit het water te vissen. Met alle chinezen maar niet met den deze! Jammer genoeg was er niet voldoende tijd om lange tijd te vissen en moesten we al snel terugkeren naar Stone-island. Ik kom sowieso nog eens terug om die piranha te vangen want dat was echt zooooo leuk! Eens terug op Stone-Island was het tijd voor ons middagmaal en wat kregen we te eten? Neeneen, geen droge rijst maar het was gebakken rijst met kip. Manman gelukkig kunnen we hier zo gevarieerd eten in Suriname… J Tijdens het middagmaal kregen we bezoek van mijnheer de Vogelspin. Hij kroop op de muur naast het eten. Hij was ongelofelijk groot en had heel veel haar. Jakkebah. Gelukkig hadden we een hollandse natuurvriend in de groep die het spinnetje terug in de natuur heeft gezet. We zaten nog geen 5 minuten later te eten of Boiki kwam ons roepen dat ze een boomboa hebben gevonden op het eiland. We lieten al snel ons eten staan en konden gaan kijken hoe onze stoere reisleider de slang ving. Hier zie je een foto van Boiki met de boomboa. Het voelt echt heel vreemd zo een slang. Het lijkt wel plastiek! Vorige nacht hebben we met open ramen en deur geslapen. Als ik toen had geweten welke diertjes allemaal op dit eilandje verbleven, had ik alles potdicht gedaan, jakkebah! Ze zijn heel eng maar ook echt mooi! Na het eten, tijd om ons klaar te maken en terug te vertrekken richting de stad jammer genoeg. Ik heb echt spijt dat we hier al moeten vertrekken want de drie dagen zijn echt voorbij gevlogen en waren echt supergigantischfantastischenorm leuk! Bye bye Stone-Island, hopelijk tot snel!

Trip dag 2

Wakker worden met het geluid van vogels, toekans, brulapen, harkende mannen, fluitende mannen, zonnenstralen die in ons hutje schijnen, ZALIG! Zo zou ik iedere dag wel willen wakker worden hoor. Het was een korte maar goede nacht. We maakten snel onze zakken klaar en gingen ontbijten. Vandaag gaan we met ons busje de Brownsberg op. Wat een helse rit was me dat! De brownsberg heeft geen aangelegde wegen dus je rijdt over zand met diepe putten. Het busje rijdt van links naar rechts om de putten te ontwijken en je wordt echt de hele tijd op en neer geschud. Het liedje ‘van voor naar achter, van links naar rechts en boven en onder van links naar rechts’ was hier zeer toepasselijk! J Na anderhalf uur rijden kwamen we uiteindelijk aan bovenop de berg. Daar hadden we echt een prachtig uitzicht over het Brokopondo stuwmeer en het woud.

We kregen allemaal een wandelstok aangeboden en daalden af naar de Leo-val. Dit is een waterval op de Brownsberg maar hiervoor moeten we nog een uurtje naar beneden stappen. Het stappen richting de waterval viel goed mee. Gelukkig hadden we onze wandelstok nog om ons recht te houden want wandelpaadjes kennen we hier niet. Het was over bomen, onder takken, tussen boomwortels,… Een heel avontuur ja!

 

We bleven een tijdje aan de Leo-val zitten om uit te rusten en een plonsje te doen. Nadien was het tijd voor de beklimming terug naar boven en dat ging al heel wat moeilijker, amaj mijn klak! Onderweg kwamen we een zwarte met geel bevlekte slang tegen in een boom en vele padden en salamanders. Ik keek de hele tijd goed uit mijn doppen want blijkbaar zitten hier ook veel vogelspinnen. Dat kom ik hier precies toch liever niet tegen! J Eens we boven waren was het tijd voor ons middagmaal. Je mag 3x raden wat het was, ja hoor rijst met kip! Hoeray! Nadien hebben we nog wat rondglopen bovenop de berg, genoten van het uitzicht en zagen we een slangetje met een hongertje. Op de weg hadden ze een slang gevonden die een hele salamander aan het opeten was. Het is heel impressionant ten eerste hoe traag een slang kan eten en ten tweede hoeveel een slang kan eten. Die salamander was dubbel zo breed als de slang en toch vreet hij dat helemaal op. Een slangenmond kan echt heel erg groot worden hoor, amaj! Gelukkig is een slang tijdens zijn maaltijd rustig en konden we echt vanop de eerste rij kijken naar zijn manier van eten. Het bleek 1 van de giftigste slangen van het bos te zijn. Als hij je als mens bijt, moet je binnen de 2uur in het ziekenhuis zijn anders sterf je van zijn gif. Vanaf nu ga ik dus heel lief lachen naar die slangetjes zodat ze mij toch niets doen! J Hier zie je een aantal foto’s van het slangetje met zijn middagmaal. Je ziet echt de verdikking in zijn vel waar de salamander zit.

Uiteindelijk was het weer tijd om te beginnen aan de neerdaling van de Brownsberg met de bus. Dit ging naar mijn gevoel precies wat trager dan de beklimming. Jammer genoeg zijn we geen brulapen tegengekomen want die had ik ook wel heel graag eens willen zien. Terug aangekomen in ons resort, beetje van de zon genoten, gedoucht, gegeten en nadien reisleider Boiki overhaalt om weer een kampvuurtje te maken op het strand. Er waren vandaag veel mensen toegekomen op Stone-Island waardoor je niet meer van rust kan spreken. Er was een hele grote groep luidruchtige studenten toegekomen die een hele nacht muziek gedraaid hebben en gênante verhaaltjes verteld hebben. Ja we hebben ze allemaal gehoord van in ons bed! Het was weer een zeer gezellige avond onder sterrenhemel aan een kampvuur. Boiki vertelde ons ook veel meer over Suriname. Boiki is een echte Surinamer dat heel fier is op zijn land. Het is schitterend om te horen hoeveel liefde hij heeft voor Suriname. Wanneer hij verhalen begon te vertellen werd het snel stil en hing iedereen aan zijn lippen. Uiteindelijk deden we nog wat gek op het strand en gingen we slapen want morgen staan we VRIJWILLIG heel erg vroeg op! 

Trip dag 1

Om 5.30 moest normaal gezien mijn wekker afgaan om mij klaar te maken om op trip te vertrekken maar mijn wekker dacht hier helemaal anders over. Hij was zo lief om niet af te gaan en mij nog wat langer te laten slapen. Gelukkig wou Hylke mij graag meenemen op trip en is zij mij komen wakker maken. Voor rustig wakker worden was er dus niet veel tijd meer. Snel mijn zak nog afgewerkt en de taxi ingesprongen richting het hotel waar we afgehaald werden. Ginder kregen we te horen van onze reisleider Gio dat er een klein foutje is gebeurd. De mensen die aan het andere hotel afgehaald werden kregen te horen dat ze pas om 8u werden afgehaald. Dit wil dus zeggen dat ik nog anderhalf uur had kunnen slapen ja! GRMBLLL! Gelukkig had Gio een ontbijt mee en zijn we in een parkje gaan zitten om rustig te ontbijten terwijl hij de geschiedenis van Suriname vertelde. Het was dus wel al snel 8u en dan konden we vertrekken richting het Brokopondo stuwmeer. Het was anderhalf uur rijden naar. Deze dam werd in de jaren 60 gebouwd waardoor er heel wat land is ondergelopen. Dit kan je zien aan de bomen die nog boven het water uitsteken. Hier een foto van de dam en de bomen die uitsteken boven het water.

Nadien reden we nog een uurtje verder richting Stone Island. Dit is een soort resort met uitzicht op het Brokopondo meer. Er staan allemaal kleine hutjes met bedden in waar je kan slapen met een prachtig uitzicht op het meer en amper een paar meter stappen naar het strand. Van zodra ik uitstapte, vond ik het zo een rustgevende plaats. Echt een schitterende locatie. We kregen er casavesoep met kip en rijst als middagmaal en waren nadien een hele namiddag vrij. We hebben lekker in het zonnetje gelegen, gelezen, geplonst in het water maar niet te diep want er zitten piranha’s in het water en ik zou toch liever niet gebeten worden! Ik bleef dus in het ondiepe water bij de kleine visjes. De namiddag is echt voorbij gevlogen, fantastisch! We hebben ook de zonsondergang kunnen meemaken van op het strand. Zoo fantastisch mooi.

FOTO

 ’s Avonds kregen we weer een lekker avondmaal voorgeschoteld door tante Audrey en nadien zorgde onze nieuwe reisleider Boiki voor een kampvuurtje op het strand. Dit was pas iets om nooit te vergeten. ’s Nachts op het strand liggen naast een kampvuurtje met echt een adembenemende sterrenhemel. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Je kon duidelijk de kleine beer, melkweg, het zuiderkruis, enzovoort zien. Echt super mooi. Jammer genoeg konden we dit niet vastleggen op foto maar het is wel in mijn geheugen gegrift. Tijdens het kampvuur zorgde Boiki nog wat voor entertainment en vertelde hij verhalen over Anantie de spin. Ik kon wel eeuwig blijven zitten en wou absoluut niet gaan slapen. Zo een ontspannende schitterende avond. Ik wou dat jullie dit ook konden meemaken! Uiteindelijk kropen we toch in ons hutje want morgen wordt een vermoeiend dagje.

Shoppen met de jongens, wandelmars & circus

Ook vandaag weer lekker vroeg uit de veren want we gaan met het jongenshuis winkelen in de stad. Ze hebben pyjama’s, ondergoed,… nodig. Wie dacht dat jongens makkelijk waren in het gaan winkelen heeft het wel goed mis. Het kiezen van een okseltruitje (hemdje zonder mouwen) was een hele klus. Het moest de juiste kleur zijn en de juiste prent moest erop staan,… Gelukkig gingen de pyjama’s en onderbroeken wat sneller! J Het was heel de tijd zoeken naar verschillende kleuren en verschillende prenten zodat niemand dezelfde heeft en er geen verwarring kan ontstaan dus.  Tijdens het winkelen met de jongens hebben wij een vele dingen gezien die we zelf ontzettend leuk vinden. Van zodra we terug thuis waren met de kinderen zijn wij dus opnieuw vertrokken naar de stad om nu zelf op ons eigen eens de winkeltjes te doen. Wat een vruchtbare dag was me dat… EINDELIJK was mijn mooie zak van maanden geleden terug binnen in de winkel en heb ik hem kunnen kopen. Ik kocht ook grijze schoentjes voor 20 SRD (= 4.5 euro), nog een andere super mooie zak. Helemaal voldaan keerden we snel terug naar huis. Eens we thuis waren, hoorde we dat er een soort van wandelmars door de straten van Suriname ging. Het was vergelijkbaar met onze carnavalstoet. Allemaal verschillende groepen in mooie klederdracht dansten en wandelden door de straten. We zijn dan snel de taxi ingesprongen om daar toch eventjes naar te gaan kijken want dat wouden we zeker niet missen! Het was echt super leuk om te zien hoeveel ritme de Surinaamse mensen hier hebben. Ze maken zelf hun muziek en dansen erop los. De wandelmars was net om 18u gedaan dus perfect getimed om snel terug naar huis te gaan en ons klaar te maken om met de kinderen naar het circus te vertrekken. Hier een foto van de wandelmars

 

 

 De kinderen werden om 18.30 aan de poort verwacht maar dat gebeurde op zen Surinaams. Eerdat ze allemaal ‘mode’ gemaakt hebben (opgemaakt zijn) waren we al 40 minuten verder. Uiteindelijk waren ze dan toch allemaal klaar en konden we vertrekken. Het circus waar we naartoe gegaan zijn was het havana circus uit Cuba. Het was niet in een circustent maar op een gewoon podium met stoelen. Er waren clowns, acrobaten,… De kinderen en tantes waren vaak enorm hard aan het lachen en zaten soms met hun mond open dus voor mij was het alvast een zeer geslaagde avond! Na het circus weer naar huis om onze zak klaar te maken want morgenvroeg vertrekken we voor 3 dagen op trip. Spannend! Van een drukke dag gesproken, amaj!

PCS

 

Voor de kinderen is het paasvakantie maar voor mij is het steeds vroeg opstaan hoor tijdens die vakantie. Vandaag moesten we om 7.45 klaarstaan samen met de kinderen omdat we een rondleiding krijgen in het Psychiatrisch Centrum Suriname. De maatschappelijk werkster van onze voorziening wil dat de kinderen eens zien hoe andere mensen leven en hoe andere organisaties eruit zien. Het psychiatrisch centrum bestaat hier heel duidelijk uit  verschillende onderdelen. Eerst heb je de kliniek waar mensen gewoon lang kunnen gaan bij de psycholoog of psychiater. Dan heb je een gesloten voorziening voor mannen en vrouwen waar ze naartoe gestuurd worden als ze ernstige geestelijke stoornissen hebben. Hier worden de mannen en vrouwen dan geholpen. Als dat niet helpt, worden ze verder naar achteren geplaatst in een groot gebouw waar de mannen of vrouwen niet meer naar huis gaan. Ze blijven daar voor de rest van hun leven want ‘er valt niets meer mee aan te vangen’. Ook is er daar een omheining met een bewaker want er zitten mensen die zware feiten gepleegd hebben en ontoerekeningsvatbaar verklaard werden. Een ander gebouwtje dient als asiel voor zwervers waar ze Brood, Bad en Bed kunnen krijgen. Nog een ander gebouw is voor oudere mensen met dementie of andere geestelijke ziekte. Dan had je nog een afdeling dat dagcentrum was waar dagelijks activiteiten worden gegeven aan mensen die daar naartoe komen. Een beetje verderop had je dan nog een dienst drugs- en alcoholbegeleiding met daaraan een kinderafdeling. Deze psychiatrische kinderafdeling vond ik zeer raar. Ik vond het vooral vreemd dat ze die afdeling zo noemen want het waren allemaal personen met een meervoudige (mentale en fysieke) handicap. Daar zaten de mensen gewoon buiten te staren zonder iets te doen. Het was wel erg om te zien hoe basic het ziekenhuis hier is. Op alle afdelingen wordt er gebruik gemaakt van slaapzalen waarin alle mensen tesamen slapen in oude bedden. Toch wel een heel groot verschil met de Belgische voorzieningen. De kinderen waren duidelijk wel wat onder de indruk van wat ze nu allemaal gezien hebben. Hopelijk pikken ze er iets van op en denken ze hier wat over na.

 

Nadien zijn we in ons huisje begonnen aan het maken van de verassingen voor morgen. We hebben kunnen regelen dat we morgenavond met de kinderen gratis naar het circus kunnen gaan. We hebben cakes gebakken om mee te nemen zodat ze daar ook iets kunnen eten. Het was een leuk en interessante dag vandaag!

Speciale misviering!

Vandaag zijn we extra vroeg opgestaan voor onze stage. En dat op een zondag! Jammer genoeg stonden we op en lag ons huisje niet vol paaseitjes zoals momenteel wel het geval zal zijn in alle Belgische huizen. Uiteindelijk hebben we een hele voormiddag gekookte echte eitjes geverfd. De kinderen mochten er 2 voor hunzelf en 2 voor iemand anders maken. De activiteit is echt zeer goed zonder enkel conflict afgelopen. Zondagen zijn precies hun beste dagen. Na het beschilderen van de eitjes was het tijd om het thuisfront nog eens op de hoogte te brengen dat ik nog steeds leef. Eerst geskyped met de mama en nadien dan met tantes, nonkels, neefjes en meter. Dat is altijd heel vreemd want je weet soms niet goed wat je allemaal moet vertellen terwijl je wel heel erg veel dingen kan vertellen. Het was leuk om hun nog eens allemaal samen te zien en horen! Het was al snel tijd om weer naar huis te gaan zodat we ons konden klaarmaken om met de kinderen naar de kerk te gaan. We hadden gezien dat de kinderen zich daarvoor enorm opmaakten dus deed ik ook met heel erg veel plezier wat mooie NIEUWE kleren aan! Eigenlijk had ik niet zoveel zin om naar de kerk te gaan want ik had al eens horen waaien dat de diensten hier 3 uur duren. In België val ik na een kwartiertje al in slaap dus wat gaat dat bij 3 uur geven… Toen we aankwamen in de kerk viel mijn mond al heel snel open van verbazing. Het was niet in een kerk maar het leek wel een klein sportpaleis. We zaten echt op een tribune met stoeltjes als het sportpaleis en vooraan stond een podium waar een liveband op zat + een prediker. Ziehier een foto van de viering.

 

 

Ik vind het zeer moeilijk om te omschrijven hoe ik de misviering vanavond heb ervaren. Ik vond het zo een fantastische ervaring. Het was schitterend om te zien hoe mensen helemaal opgingen in de verhalen van de prediker, hoe de mensen mee stonden te zingen, mee stonden te dansen, hoe ze riepen als antwoord,… De prediker stond vooraan met heel veel passie en overgave te vertellen, wat een intonatie en kracht in zijn verhalen. Soms kon ik hem zelfs vergelijken met Regi van Milk inc. Hij zei iets en alle mensen staken hun handen in de lucht. Ze riepen allemaal samen (duizenden) Amen en Halleluja waardoor ik echt kippenvel kreeg. De prediker had ook steeds een zakdoekje liggen om zijn zweet af te kuisen van de inspanningen die hij leverde door zijn verhaal te vertellen. Op de een of andere manier voelde ik echt een verbondenheid tussen alle mensen die daar aanwezig waren in die viering. Zoveel jonge mensen ook. Op een gegeven moment werd uit een persoon de duivel uitgedreven met overdreven gebaren waarna de hele kerk echt helemaal uit zijn dak ging, begon te juichen en applaudisseren. Wij zijn met onze kinderen 3.5 uur blijven zitten en de dienst was nog steeds niet gedaan. Voor ik het wist was het al zo laat. De hele viering werd wel in het Surinaams verteld waardoor ik eigenlijk niets verstaan heb van de viering maar ik heb momenteel de smaak echt te pakken en wil meer van dat zien. Deze ervaring is misschien wat chaotisch geschreven maar ik kan het echt niet omschrijven. Je moet het meegemaakt hebben om te weten hoe het voelde. Vol adrenaline en met een glimlach op mijn gezicht kroop ik in mijn bedje om morgen weer aan een nieuwe drukke stageweek te beginnen!

Ik ben helemaal in de ban van de Surinaamse misvieringen dus om jullie wat mee te nemen hier een liedje dat dagen in mijn hoofd bleef hangen! :)

 

http://www.youtube.com/watch?v=5L9n_Tb3PRc