Op avontuur = op AVONTUUR!

De biologische klok van de hanen in hier in Suriname, is helemaal ontregeld. Om 3u ‘s nachts begonnen de meneertjes ongegeneerd en ongestoord te kraaien naast onze kamer. Ge moet het maar durven… En normaalgezien ben ik een gigantisch vaste en goede slaper maar hier in Suriname is dat helemaal veranderd. Ik slaap hier zooo slecht. Van alles wordt ik wakker. Dus ja, bedankt hanen om mij deze nacht regelmatig wakker te maken! Aangezien het gisteren nogal laat is geworden met reisgids John, bleven we vandaag iets langer liggen. Ook onze reisgids bleef maar lang slapen ja! We ontbeten en nadien toonde hij ons het dorpje Apoera. Dit deden we met de auto want aaaaaaah, het regent hier momenteel zoveel! Je kan echt merken dat het regenseizoen begonnen is, amaj! Hij toonde ons ook de rivier dat de grenst is tussen Suriname en frans Guyana. Toen we de auto aan de rivier wouden starten, ging dit niet. Dus wij als 3 stoere meisjes de (gigantisch zware) jeep aan het voortduwen en ja hoor, de motor sprong terug aan, hoera! Eindelijk konden we vertrekken naar Blanche Marie. Dit schijnt een echte parel van Suriname te zijn. We reden vele beekjes over, reden door gigantische plassen,... Eindelijk sloegen we een kleiner baantje in van de hoofdweg om naar Blache Marie te gaan. Het was dan nog maar 15 km rijden en we zouden er al zijn. Mooi op tijd, klonk in mijn hoofd. Maar ohnee toen gebeurde het. Er lag een grote boom over de weg waardoor we niet door konden. Onze gids besefte plots ook ‘ohja, dit is niet de juiste weg, laat ik me draaien.’ In plaats van deftig en rustig te draaien, ging dit er nogal wild aan toe en raakten we vast aan de kant van de weg in een plas. Eruit duwen was een optie maar de motor startte ook niet meer. 2 problemen in 1 klap. Een 2tal km terug, hadden we een auto langs de weg zien staan dus liep onze gids daarnaartoe om hulp te halen. (Ja een auto langs de kant van de weg zien staan, is op deze baan heel speciaal want dit zijn autoloze wegen. Op 1 dag passeert daar als je geluk hebt, 2 keer een wagen ofzo. Om het allemaal nog gekker te laten worden, in die jungle heb je ook geen enkel bereik met je gsm dus snel iemand verwittigen om je te komen helpen kan niet) Wij zaten met zen drietjes maar te wachten en te wachten. Plots hoorden we een schot, jagers in de buurt dus we gaan best veilig in de auto zitten! Na een uurtje kwam onze reisleider tevoorschijn met een andere batterij & daarachter kwamen nog 2 mannen af met een gigantische vogel en een gigantisch geweer in hun handen. Daar kwam dat schot dus vandaan! De auto geraakte maar niet aan de praat dus wandelde we naar de brug. De vaste mensen uit de stad laten komen, is geen optie want die zijn dan 8u onderweg naar ons. Gelukkig hadden we op en bergje wat bereik en konden we mensen op de hoogte brengen. Er kwam een auto uit Apoera, 2u30 rijden naar ons, om te helpen. Het begon ondertussen al donker te worden en dat in een donkere jungle waar het krioelt van de slangen, vogelspinnen, jaguars, apen,… Gezellig! Gelukkig waren de mannen heel gastvrij en maakten ze een ‘huisje’ voor ons waarin ze hangmatten hingen zodat we toch 2 utjes konden chillen. HOERA, daar waren ze EINDELIJK! Het is gelukt om de jeep uit de modder te halen + ze  hebben hem aan de praat gekregen ook. ZALIG. Tijd dus om verder te rijden richting ons stulpje te Blanche Marie…  Dat heb je verkeerd gedacht! De weg naar Blanche Marie was verschrikkelijk. Zo een gigantische plassen heb ik nooit gezien. Bergen op, bergen af en BOEM. Daar stonden we weer midden in de jungle terwijl de auto besliste niet meer verder te rijden. Pikdonker, muisstil waren er 4 blikken die mekaar heel vragend aankeken. Er viel niets aan te doen, de auto wil niet starten. Het was ondertussen al midden in de nacht. In het donker beginnen wandelen tussen al die dieren, modderplassen, bergen,… zagen we niet zitten want dan zouden we echt nog uren onderweg zijn + ondertussen ook duizend keer op mijn gezicht vallen. Enige oplossing, slapen in de auto en we zien morgen wel verder! Toen we vroegen of het veilig was om in de auto te slapen, kwam er geen overtuigende ja uit de reisleider zijn mond… Het regende en er was wind dus er kunnen bomen omvallen, als we gingen plassen moesten we dicht in de buurt van de auto blijven. Je raam kan je ook niet helemaal openzetten want dan kruipen al die vieze beesten gewoon naar binnen. Dus met de deuren en ramen gesloten, gingen we de nacht in. Eerst luisterden we naar verhaaltjes van John, babbelde we, vloekten we,… Uiteindelijk vielen we dan toch alle 4 in slaap. Slaap(zacht)!